contigo
me ha temblado
tanto
la voz
como las piernas
pero me está dejando
de temblar la vida
justo
en este momento
en que me miras
y me acaricias el pelo
tan
delicadamente
que ojalá
este momento
fuese eterno
veo como sonríes
y no entiendo
el por qué
del invierno
porque
cuando me tocas
me deshielo
te has ido
hace veinte minutos
y ya te echo
un poquito
de menos
y quiero correr para subirme a tu coche
y anclarme
justo debajo de tu pecho izquierdo,
y después
pasarme
la noche
(y si me dejas,
un poco
la vida)
haciéndote cosquillas
solo
para volver
a ver
como te ríes
vuelve
quiero
volver
a
verte
lunes, 28 de enero de 2019
sábado, 26 de enero de 2019
sin ahogarme
tardaria
28 años
en entenderte
pero tú
a los 21
ya te habrías cansado
te miro a los ojos
mientras
te lías el cigarro
lames el papel
suave
joder
me enterraría en tus labios
toda
la noche
sin ahogarme
hace tiempo
te habría mandado a la mierda
pero ahora
me iría contigo
que curioso
¿no?
te callas
y yo me muero
28 años
en entenderte
pero tú
a los 21
ya te habrías cansado
te miro a los ojos
mientras
te lías el cigarro
lames el papel
suave
joder
me enterraría en tus labios
toda
la noche
sin ahogarme
hace tiempo
te habría mandado a la mierda
pero ahora
me iría contigo
que curioso
¿no?
te callas
y yo me muero
pesadillas
algunas noches
tengo pesadillas.
duran lo mismo
que el tiempo
que
tardas
en besarme
a veces
horas
otras
duran
un
instante
malditas emociones
no saben controlarse
daria mi tiempo, entero,
a quien me hiciese sentir
todo
esto
tan intenso
que siento
cuando me miras
indefenso
seguramente
otra persona
protagonice tus pesadillas
no soy yo,
estoy segura de ello
pero por ahora
te guardo así
sonriéndome
mientras compartes
conmigo
tu tiempo
porque eso,
cariño,
no se recupera.
viernes, 25 de enero de 2019
mig metre
et miro
desde lluny
ja sé que t'emportaràs
les meves pors
somriem
caminem
i t'asseus just
davant dels meus ulls
ho recordo:
cafè
amb llet
de soja
tens
la presència
més bonica
que he pogut sentir
t'oloro
a mig metre
la teva pell em crida
rebel però submisa
la temptació s'apodera
de la meva camisa
fa(s)
calor
desde lluny
ja sé que t'emportaràs
les meves pors
somriem
caminem
i t'asseus just
davant dels meus ulls
ho recordo:
cafè
amb llet
de soja
tens
la presència
més bonica
que he pogut sentir
t'oloro
a mig metre
la teva pell em crida
rebel però submisa
la temptació s'apodera
de la meva camisa
fa(s)
calor
inculta
hay noches
en las que te mataría
de tanto placer
y otras
en las que me moriría
por un abrazo
a las 4 de la mañana
tu cama desastre
nos deshace
a veces
la vida
toco
bajo tu mirada
perdida
las cuerdas de mi guitarra
sonríes
sabiéndome inculta
y me enseñas
que a veces
por mucho
que aprietes
las cosas
no suenan
del todo bien
y te suelto
que sea
lo que tenga que ser
en las que te mataría
de tanto placer
y otras
en las que me moriría
por un abrazo
a las 4 de la mañana
tu cama desastre
nos deshace
a veces
la vida
toco
bajo tu mirada
perdida
las cuerdas de mi guitarra
sonríes
sabiéndome inculta
y me enseñas
que a veces
por mucho
que aprietes
las cosas
no suenan
del todo bien
y te suelto
que sea
lo que tenga que ser
disimular
dicen
que cuando algo
o alguien
nos atrae
se nos nota
en cada movimiento
se nos nota
hasta en nuestra
forma
de respirar,
cambia
nuestro ritmo
dices
que a veces
va bien disimular
yo no sé hacerlo
aun con todo
te miro
y me deshielo
sácame todo esto,
te lo ruego.
me desordenas tanto
el pensamiento
que cuando algo
o alguien
nos atrae
se nos nota
en cada movimiento
se nos nota
hasta en nuestra
forma
de respirar,
cambia
nuestro ritmo
dices
que a veces
va bien disimular
yo no sé hacerlo
aun con todo
te miro
y me deshielo
sácame todo esto,
te lo ruego.
me desordenas tanto
el pensamiento
consentido
me has erizado la vida
y ya no sé sonreír normal
tengo algo
clavado
entre el pecho
y las costillas
y creo
que son
todos los besos
que quiero que me des
pero no lo haces
cojo aire
y observo
el movimiento de tu pelo
al caminar
suelto el aire
te quiero
ahora mismo
dentro de tu cama,
donde aun congelada
arden las sábanas
cuando estamos
piel
con
piel
esto no puede ser normal
te tengo
ganas
a todas horas
y en todos
sitios
aquí
y
ahora
por favor
porque sí
porque
¿por qué no?
contigo,
con otrxs,
todxs juntxs,
joder,
qué puta suerte
conocerte así
coincidir
en la libertad
(aunque sea un poco)
y en que
el sexo
(CONSENTIDO)
nunca puede ser malo
y ya no sé sonreír normal
tengo algo
clavado
entre el pecho
y las costillas
y creo
que son
todos los besos
que quiero que me des
pero no lo haces
cojo aire
y observo
el movimiento de tu pelo
al caminar
suelto el aire
te quiero
ahora mismo
dentro de tu cama,
donde aun congelada
arden las sábanas
cuando estamos
piel
con
piel
esto no puede ser normal
te tengo
ganas
a todas horas
y en todos
sitios
aquí
y
ahora
por favor
porque sí
porque
¿por qué no?
contigo,
con otrxs,
todxs juntxs,
joder,
qué puta suerte
conocerte así
coincidir
en la libertad
(aunque sea un poco)
y en que
el sexo
(CONSENTIDO)
nunca puede ser malo
picardía
sonrío
imaginándote con otras
qué sensación más extraña
qué libertad
invade mi espalda
absorbo tu energia,
solo un poco,
justo ahora,
que nos miramos
pícaros
sabiéndonos perdidos
en las piernas
de una desconocida
relamo mi placer
en voz baja
y me muero
por tenerte
hoy
entre las mías
que me agarres la vida
y sin pensar
ni temblar
me guies
justo
al sitio
donde quiero ir
deslizo mis manos
por tu cuerpo
hasta encontrarte
indefenso
y bajo
con la boca
igual de abierta
que el alma
respiras fuerte
y se inunda mi entrepierna
me subo encima
y te acaricio
en lo más profundo
de la mejor
manera
que sé
y entonces
ocurre
y mi cuerpo
ahora nuestro
explota
y
deja
de
funcionar
imaginándote con otras
qué sensación más extraña
qué libertad
invade mi espalda
absorbo tu energia,
solo un poco,
justo ahora,
que nos miramos
pícaros
sabiéndonos perdidos
en las piernas
de una desconocida
relamo mi placer
en voz baja
y me muero
por tenerte
hoy
entre las mías
que me agarres la vida
y sin pensar
ni temblar
me guies
justo
al sitio
donde quiero ir
deslizo mis manos
por tu cuerpo
hasta encontrarte
indefenso
y bajo
con la boca
igual de abierta
que el alma
respiras fuerte
y se inunda mi entrepierna
me subo encima
y te acaricio
en lo más profundo
de la mejor
manera
que sé
y entonces
ocurre
y mi cuerpo
ahora nuestro
explota
y
deja
de
funcionar
el cor florit
et miro als ulls
i veig
l'alegria dels dies blaus
dels t'estimo muts
et miro
mirar
al no-res
i em cauen llàgrimes
internes
ets especial
i dels ulls
et cauen estrelles
al somriure
i la constel·lació de la teva cara
brilla quan la mires
em fa feliç
veure't així
tot i la tristesa
no vull perdre't
tanco els ulls
i respiro
torno a mirar-te
em mires
i somriem estranyes
ha passat
tan
poc
temps
que a vegades
enyoro acariciar-te
per dormir
sorprendre't a la dutxa
i ensabonar-te la vida
pero ara ja no, amor
ara tens el cor florit,
i, tot i la glaçada,
dins teu és primavera,
i fas calor
tanques els ulls,
mirant la finestra
ara, la bellesa,
enlluerna el (teu) paisatge
tanques intensament les mans
intentant atrapar
fort i ràpid
la vida
sense pillar-te el cor
sé
que saps
que serà impossible
però carinyo,
amor,
segueix així de valenta,
valora i viu cada dia
i sobre tot
estima
com em vas estimar
aquest és el millor regal
aquesta és la millor vida
feliç any
i veig
l'alegria dels dies blaus
dels t'estimo muts
et miro
mirar
al no-res
i em cauen llàgrimes
internes
ets especial
i dels ulls
et cauen estrelles
al somriure
i la constel·lació de la teva cara
brilla quan la mires
em fa feliç
veure't així
tot i la tristesa
no vull perdre't
tanco els ulls
i respiro
torno a mirar-te
em mires
i somriem estranyes
ha passat
tan
poc
temps
que a vegades
enyoro acariciar-te
per dormir
sorprendre't a la dutxa
i ensabonar-te la vida
pero ara ja no, amor
ara tens el cor florit,
i, tot i la glaçada,
dins teu és primavera,
i fas calor
tanques els ulls,
mirant la finestra
ara, la bellesa,
enlluerna el (teu) paisatge
tanques intensament les mans
intentant atrapar
fort i ràpid
la vida
sense pillar-te el cor
sé
que saps
que serà impossible
però carinyo,
amor,
segueix així de valenta,
valora i viu cada dia
i sobre tot
estima
com em vas estimar
aquest és el millor regal
aquesta és la millor vida
feliç any
debajo de la cama
me he acercado
tan lentamente
que te ha dado tiempo
a coger
un abrigo
abrir los brazos
y cerrar los ojos
y,
en un momento,
y sin darme
cuenta
me veo refugiada
entre tu piel
y la nada,
como una niña
huyendo de los monstruos
hundo mi nariz
en el hueco que hay
entre tu cuello
y tu clavícula:
no quiero salir
ni enfrentar
a esos monstruos
porque
en realidad
no estan debajo de la cama,
estan perdidos
entre mis pensamientos
destrozando
todo
lo que tocan
y te miro,
me clavas la mirada
y nos reímos
y la niña desaparece
junto sus monstruos
(también míos)
que durante unos segundos
quedan huérfanos
yo me quedo
en ti
perdida
un ratito más
otra noche
y
otra vez
me acoges
y yo
intento
refugiarte a ti también
tan lentamente
que te ha dado tiempo
a coger
un abrigo
abrir los brazos
y cerrar los ojos
y,
en un momento,
y sin darme
cuenta
me veo refugiada
entre tu piel
y la nada,
como una niña
huyendo de los monstruos
hundo mi nariz
en el hueco que hay
entre tu cuello
y tu clavícula:
no quiero salir
ni enfrentar
a esos monstruos
porque
en realidad
no estan debajo de la cama,
estan perdidos
entre mis pensamientos
destrozando
todo
lo que tocan
y te miro,
me clavas la mirada
y nos reímos
y la niña desaparece
junto sus monstruos
(también míos)
que durante unos segundos
quedan huérfanos
yo me quedo
en ti
perdida
un ratito más
otra noche
y
otra vez
me acoges
y yo
intento
refugiarte a ti también
todas mis miradas
sabía que te ibas
pero qué corta
se me ha hecho la vida
a tu lado
pero qué duro
escuchar
cómo me has cerrado la puerta
justo en medio
me he pillado el corazón
miento
y te digo que he salido corriendo,
pero amor,
no he movido ni un solo sentimiento,
allí sigo,
304 horas después
aún no he sido capaz
de vestirme
y levantar la mirada
nos ha llovido en la cama
(y la cara)
toda la mañana
no he querido decirte adiós
pero
tu último beso
lo ha dejado claro:
no puede ser el último
te abrazo
antes de perderte
y noto
cómo te llevas
todas mis miradas
ven y quédate
no te vayas,
pero te vas
pero qué corta
se me ha hecho la vida
a tu lado
pero qué duro
escuchar
cómo me has cerrado la puerta
justo en medio
me he pillado el corazón
miento
y te digo que he salido corriendo,
pero amor,
no he movido ni un solo sentimiento,
allí sigo,
304 horas después
aún no he sido capaz
de vestirme
y levantar la mirada
nos ha llovido en la cama
(y la cara)
toda la mañana
no he querido decirte adiós
pero
tu último beso
lo ha dejado claro:
no puede ser el último
te abrazo
antes de perderte
y noto
cómo te llevas
todas mis miradas
ven y quédate
no te vayas,
pero te vas
una mica de tot volum 1
me acerco sigilosamente al centro de tu cama, al centro de tu pecho
y me quedo ahí
sin permiso
pero consciente de tu respiración.
hay superluna,
pero te miro
y me importa poco.
he de admitir
que se está
muy bien
entre tus brazos.
veig la llum passar entre els teus cabells despentinats
i tinc ganes de posar la ma
i treure tot el que et preocupa
enganxes la mirada més enllà dels vidres,
te'n vas ben lluny
sense moure't
somies despert.
y me quedo ahí
sin permiso
pero consciente de tu respiración.
hay superluna,
pero te miro
y me importa poco.
he de admitir
que se está
muy bien
entre tus brazos.
veig la llum passar entre els teus cabells despentinats
i tinc ganes de posar la ma
i treure tot el que et preocupa
enganxes la mirada més enllà dels vidres,
te'n vas ben lluny
sense moure't
somies despert.
incendio provocado
he de admitirlo:
te he evitado
para evitar sentir
eres un paracaídas
y también
quien me empuja a saltar
vértigo
quince mil besos
de distancia
del suelo
tierra firme
y terremoto
mar en calma
y tsunami
respuestas
y preguntas
y quiero besarte
ahora mismo
evito mirarte
para evitar el incendio
pero lleva un año quemando
te he evitado
para evitar admitir
que sí,
quizás
me equivoqué
te he evitado
para evitar sentir
eres un paracaídas
y también
quien me empuja a saltar
vértigo
quince mil besos
de distancia
del suelo
tierra firme
y terremoto
mar en calma
y tsunami
respuestas
y preguntas
y quiero besarte
ahora mismo
evito mirarte
para evitar el incendio
pero lleva un año quemando
te he evitado
para evitar admitir
que sí,
quizás
me equivoqué
beso cobarde
te miro tocar
las cuerdas
de tu guitarra
y me fijo
en tus dedos
y en lo suave
que parece
tu
movimiento
sonrío
inconscientemente
me enciendes
sin darte cuenta
y
tengo
ganas
de todo contigo
ganas
de tocarnos
a cuatro manos,
de noches
con forma
de agua
a medias,
con olor a humo
y piel,
con sabor
a querer dormir
acurrucados
me miras
sonriendo
después
del beso
sabemos
que queremos más
me enseñas
tu parte más tierna
después de las tormentas
y quiero
abrazarte
toda la puta noche
pero no puedo
hoy no soy tan valiente,
me digo a mi misma
antes de levantarme
me abrigo (el corazón)
y luego me pongo la chaqueta
me acerco
y te devuelvo el beso
sintiéndome cobarde
quizás mañana
sea un poco
más
como quiero ser
y te diga
que sí,
que hoy sí me quedo.
las cuerdas
de tu guitarra
y me fijo
en tus dedos
y en lo suave
que parece
tu
movimiento
sonrío
inconscientemente
me enciendes
sin darte cuenta
y
tengo
ganas
de todo contigo
ganas
de tocarnos
a cuatro manos,
de noches
con forma
de agua
a medias,
con olor a humo
y piel,
con sabor
a querer dormir
acurrucados
me miras
sonriendo
después
del beso
sabemos
que queremos más
me enseñas
tu parte más tierna
después de las tormentas
y quiero
abrazarte
toda la puta noche
pero no puedo
hoy no soy tan valiente,
me digo a mi misma
antes de levantarme
me abrigo (el corazón)
y luego me pongo la chaqueta
me acerco
y te devuelvo el beso
sintiéndome cobarde
quizás mañana
sea un poco
más
como quiero ser
y te diga
que sí,
que hoy sí me quedo.
martes, 22 de enero de 2019
dolçor trencada
et veig fosca
sense llum
però dins teu
hi ha un foc
trencadís
que quan t'incendia
et fa plorar
et veig fugir
de tu
mateixa
i passo por:
no vull que et perdis,
no vull perdre't
fa set dies
que sé
de la teva existència
i no he deixat
de pensar
ni un
puto
segon
en
com he pogut
viure
sense saber que respires
que estàs viva
que remous consciencies
que toques la vida de la gent
com si fos música:
fent art.
m'atrapen
la llibertat de les teves restes
la suavitat de la teva pell
i la sinceritat dels teus ulls
els teus llavis
queden muts
però el somriure
que dibuixa la petita llum
que es filtra per la finestra
ho diu tot
ets una dolçor trencada
però molt valenta
no et diré que vull cuidar-te
perquè sé que pots fer-ho tu sola
però si
et juro
que t'acompanyaré
perquè encara
no aconsegueixo entendre
com algú pot
voler
deixar
d'acompanyar-te.
viernes, 18 de enero de 2019
petit infart
fa dos segons
que has obert la boca
i ja sé
i sento
que podria sentir-te parlar
cinquanta eternitats seguides
perquè la teva veu,
bonica,
em fa posar
la pell de gallina
et miro als ulls
crec que m'he perdut
m'agafes la ma
en un acte pràcticament involuntari
i el meu cor
fa un salt
tan
però tan gran
que casi salta als teus braços
t'acaricio els dits
mentre parlem
i em moro de ganes
de dir-te
que m'acompanyis
al llit
cada nit
t'he mirat
fent-te un petó
sense que te n'adonis
i quan t'has apropat
tot i el fred
del voltant
m'has convertit
en un volcà
en erupció
en un esser sense
cap
ni
una
preocupació
ets preciosa,
et dic.
somrius una vegada més
i em deixes clar
sense ni tu saber-ho
a cada segon que passa
durant aquestes dues hores
que ens ha durat l'infart
que m'agrades
no per ara
no per demà
ni per una estona
m'agrades
sense temps
però volent
passar-ne
molt
així
mirant-te
i deixant que em miris
amb els ulls
i
amb les mans
intuïció
que has obert la boca
i ja sé
i sento
que podria sentir-te parlar
cinquanta eternitats seguides
perquè la teva veu,
bonica,
em fa posar
la pell de gallina
et miro als ulls
crec que m'he perdut
m'agafes la ma
en un acte pràcticament involuntari
i el meu cor
fa un salt
tan
però tan gran
que casi salta als teus braços
t'acaricio els dits
mentre parlem
i em moro de ganes
de dir-te
que m'acompanyis
al llit
cada nit
t'he mirat
fent-te un petó
sense que te n'adonis
i quan t'has apropat
tot i el fred
del voltant
m'has convertit
en un volcà
en erupció
en un esser sense
cap
ni
una
preocupació
ets preciosa,
et dic.
somrius una vegada més
i em deixes clar
sense ni tu saber-ho
a cada segon que passa
durant aquestes dues hores
que ens ha durat l'infart
que m'agrades
no per ara
no per demà
ni per una estona
m'agrades
sense temps
però volent
passar-ne
molt
així
mirant-te
i deixant que em miris
amb els ulls
i
amb les mans
intuïció
sábado, 5 de enero de 2019
pillada
me avisaron
de todo esto
y no dejé de verte
me dijeron
que con el tiempo
te irías
y eso has hecho
tú
también
me avisaste
y no me quité del medio
y ahora
quién
coño
va
a
quitarme
todo este miedo
toda esta tristeza
que se acumula en mis pestañas
cuando escucho algo
que me recuerda a ti
todavía recuerdo
tu última mirada
medio enfadada
y a la vez
triste
pero no sé por qué
no sé con quién
no habéis sido nada
me repite la gente
y cómo
sin ser nada
dueles tanto
cómo
sin tener nada
siento
que me han quitado
un pedazo
me avisaste
pero quise negarlo
me avisaste
que me harías daño
y no
te llegas a imaginar
cuánto
no te enamores de mi
me dijiste
no lo estoy haciendo
me engañé
habría estampado
mi puta sonrisa
en cada curva de tu pasado
haciendo así
el camino
un poco más liso
un poco menos roto
un poco
solo un poco
si me cogías de la mano
me llamaste amor
el último día
y
nos hicimos
un par de veces
antes de apagarlo
antes
de que esa lluvia
en Lleida
después de que cantase
la nostàlgia en persona
mojase más
mi cara
que las carreteras
pero en el centro de tu caos
yo hubiera perdido las llaves de mi coche
solo
por acompañarte
diez segundos más
solo
por no tener que contemplar
como desaparecías
entre tanta gente
intentando escapar
bajaste de mi coche
y hasta él
se quedó congelado
aún recuerdo tu mirada
pues allí sigo perdida
lo más duro de todo
es admitir
que aunque no quisiera
ser consciente
te he querido
más de la cuenta
más de lo que debía
más
de lo
que querías
y aunque deba
dejarte ir
aunque deba
olvidarme de todo
en mi cabeza
todavía bailan
nuestras manos
entrelazadas
en medio
de Tarragona
todavía encuentro
un restaurante
a las tantas
después de habernos
dado tanto
donde casi me desmayo
donde después
me llevaste
a un sitio
al que ya amo
aunque deba dejarte ir
aun me quema por dentro
no haberte susurrado
lo que no sabía que sentia
aun me quema
en la garganta
ese verso
contrastado
nos queda un día
y a ti te quedan diez
en mi cabeza
todavía es noviembre
once
delante de tu casa
cuando apareciste
y sonreíste
allí,
te confieso,
ya quedé atrapada
de todo esto
y no dejé de verte
me dijeron
que con el tiempo
te irías
y eso has hecho
tú
también
me avisaste
y no me quité del medio
y ahora
quién
coño
va
a
quitarme
todo este miedo
toda esta tristeza
que se acumula en mis pestañas
cuando escucho algo
que me recuerda a ti
todavía recuerdo
tu última mirada
medio enfadada
y a la vez
triste
pero no sé por qué
no sé con quién
no habéis sido nada
me repite la gente
y cómo
sin ser nada
dueles tanto
cómo
sin tener nada
siento
que me han quitado
un pedazo
me avisaste
pero quise negarlo
me avisaste
que me harías daño
y no
te llegas a imaginar
cuánto
no te enamores de mi
me dijiste
no lo estoy haciendo
me engañé
habría estampado
mi puta sonrisa
en cada curva de tu pasado
haciendo así
el camino
un poco más liso
un poco menos roto
un poco
solo un poco
si me cogías de la mano
me llamaste amor
el último día
y
nos hicimos
un par de veces
antes de apagarlo
antes
de que esa lluvia
en Lleida
después de que cantase
la nostàlgia en persona
mojase más
mi cara
que las carreteras
pero en el centro de tu caos
yo hubiera perdido las llaves de mi coche
solo
por acompañarte
diez segundos más
solo
por no tener que contemplar
como desaparecías
entre tanta gente
intentando escapar
bajaste de mi coche
y hasta él
se quedó congelado
aún recuerdo tu mirada
pues allí sigo perdida
lo más duro de todo
es admitir
que aunque no quisiera
ser consciente
te he querido
más de la cuenta
más de lo que debía
más
de lo
que querías
y aunque deba
dejarte ir
aunque deba
olvidarme de todo
en mi cabeza
todavía bailan
nuestras manos
entrelazadas
en medio
de Tarragona
todavía encuentro
un restaurante
a las tantas
después de habernos
dado tanto
donde casi me desmayo
donde después
me llevaste
a un sitio
al que ya amo
aunque deba dejarte ir
aun me quema por dentro
no haberte susurrado
lo que no sabía que sentia
aun me quema
en la garganta
ese verso
contrastado
nos queda un día
y a ti te quedan diez
en mi cabeza
todavía es noviembre
once
delante de tu casa
cuando apareciste
y sonreíste
allí,
te confieso,
ya quedé atrapada
Suscribirse a:
Entradas (Atom)