martes, 28 de abril de 2015

Roce a roce

Ahí estabas tú

Escondiéndote entre mis sábanas
                                                                              Como si ello te librara de mis besos.

Y ahí estaba yo

                Perdida en tu mirada mientras intentaba saciarme poco a poco de ti.

                                                                                                                                De tus caricias sin freno.

Te tenía al otro lado de mi almohada y no supe hasta ese instante

                                                                                              Que tenía el paraíso en mi propio cuarto
Que podía entrar en él como si de cerrar los ojos se tratara

                Y que entre sonrisa y sonrisa podía encontrarte

                                                                                                              Encontrarme
Y encontrarnos
                               Y sin embargo me perdí,  cómo aquel  que abre una ventana en un frío día de diciembre
Esperando saciar su sed de sol                                                 de luz.

                               Pobre aquel  que no se deslumbra al mirarte sonreír en cualquier día del año

Tu sonrisa
                                                               Tu sonrisa es el puto sol elevado a su máxima altura

Y a nuestra mínima
                                                                              Calentándonos las manos y los corazones
Sacudiendo sin parar las sábanas y los colchones.

                                                               Dejando fluir nuestras ganas
Mientras nuestros ojos se miraban                                                      

                                                                                                              Piel a piel
Roce a roce.