sábado, 13 de julio de 2019
13/07/2019
tengo anestesiada la piel
después del último abrazo
y los ojos llorando
por dentro
y siento que me ahogo
aunque todavía
estoy respirando
me he submergido en tu mar
subido en tu moto
y avistado un barco
des del faro de tus ojos
me he subido en él
contigo
y ahora
que la tormenta nos ha volcado
no te encuentro
me veo rodeada de desconocidos
todos con maletas
y yo siento
que lo único que me importa
me lo he olvidado en la entrada
y se dirige justo
de donde yo me he ido
nada me ha dolido más
que dejarte aqui
porque he notado tanto
tu presencia
estos días
te he abrazado tan fuerte
que ahora la anestesia
me ha dormido la mente
y solo siento
que quiero sentirte
apretándome en tus brazos
otra noche más
entre rocas
espuma
y medusas
que quiero sentir
como me duermes
en el suelo de tu habitación
otra noche más
después de no dormir 48 horas seguidas
me veo
observando nuestras fotografías
llorando
después de colgarte el telefono
me siento ridícula
lo admito
solo será un mes
me repito
pero es que no me veo
contigo
y me duele
no tenerte aqui
te quiero
infinito
martes, 2 de julio de 2019
01/07/2019
1 de julio de 2019
he llenado espacios
con vacíos
que eran más grandes
que yo
he tirado basura
al espacio-tiempo
que sé
que regresaran
en forma de meteorito
cayéndome encima
quemándome
aún más
que cuando la tiré
no te imaginas
el daño
que me estoy haciendo
imaginando
cómo sería mi vida
contigo
ni te imaginas
la de grises
que se añaden en mi mente
cuando siento
que me acerco a ti
con el paso del tiempo
que las arrugas y pecas
que
repentinamente
aparecen en mi piel
las has dejaste tú
cuando te fuiste
todavía me cuesta
entender
que hay personas
a las que es mejor
perdonar
por mucho
daño
que te hayan provocado
todavía me cuesta
entender
por qué coño
no te importamos
en la vida
se cruzan personas en
nuestro camino
distrayéndonos del foco,
quizás
pero la esencia
la sangre
el pulso
impulso
instinto natural
lo que a mi me gusta
llamar familia
no se distrae
ni se quema
ni se abandona
todavía me cuesta
entender
que la etiqueta de padre
te ha quedado demasiado
grande
y que tú
te has hecho pequeño
con cada trago de alcohol
que tú
te has hecho pequeño
con cada día
que no me has llamado
lo siento mucho, papá,
pero creo que perdonarte
me hará olvidar
el daño
que me estoy haciendo
a mi misma
por este rencor que me
clavaste
te has perdido más de la
mitad de mi vida
y la de mi hermana
y ya no queda nada de ti
lo siento mucho, papá,
pero creo
que cuando
me miro hacia dentro
cada vez te veo menos
y cada vez
me quiero más
sábado, 8 de junio de 2019
Once
Once días.
Me tiemblan los números la contarlos
al contarte
que en
justo
once días
tardaré sesenta
en poder
volver
a mirarte
Once días.
Se tambalea mi vida
cuando pienso
que en
justo
once días
el oceano te tendrá más cerca
y yo
te tendré más lejos
más salada
más dispersa
Once días.
Me marean
las olas
de tu sonrisa
libre
y brava
cuando pienso
que en
justo
once días
coges ese vuelo
a un verano
que se hará eterno
cuando nuestros cuerpos
no suden juntos.
Once días
que quedan
para ti
contigo
por mi
juntas
Once días
en los que
no hago otra cosa
que pensar en estos once días
Sácame de aquí
de éstos once
y llevame volando al doce
donde volaré hacía ti
sácame de aquí
y llevame a febrero
donde ya no hará frío
porque no dormiré
ni una noche
sin ti
Sácame de aquí
y méteme en ti
tanto
que se fundan nuestras arterias
pero podamos vivir
los sesenta días
sin morir
sácame de aquí
once días
y no contemos más
no te vayas
quédate.
miércoles, 10 de abril de 2019
florecer
me miras
así de bonito
y enciendes
todos mis inviernos
cuidas cada
flor
de mi primavera
me das crema
en el corazón
de mis veranos entre rocas
y pisas conmigo
todos
y cada uno
de los charcos
mi otoño
me miras
así de bonito
y entiendo
que a veces
no sepas donde mirar
cuando estás perdida
es imposible
mirarte a ti misma
a los ojos,
si pudieras hacerlo
créeme
siempre encontrarías la dirección
eres la caricia
más bonita
que me han dado jamás
y te tengo aquí
tatuada encima de las costillas
como quien quiere hacer
que algo sea eterno
intentando evitar
el paso del tiempo
entre calles
que callan tanto
que somos nosotras
las que gritamos por ellas
dándonos la mano
cuando alguien
nos mira
algo extraño
eres el olor a mar
que inspiro
siempre que puedo
y retengo en mi memoria
hasta próximo aviso
porque siempre
he necesitado de él
para sobrevivir
y como entenderás
tu brisa
esconde todas esas playas
a las que podemos
llamar
paraísos
qué suerte
la mía
de poder visitarlas
cuando me dejas paso entre tu piel
y tu alma
y me miras así de bonito
abriéndote de par en par
las entrañas
tu piel me llama
casi tanto
como tus labios
cuando sonríes
y te quedas
quince segundos
mirándome
sin decirme nada
todavía no entiendo
cómo coño
ha pasado esto
pero no me hace falta
porque
sé
que te quiero
y nada
ni nadie
debería cuestionar
un sentimiento
tan
puto
intenso
como el que siento
cuando me miras
así de bonito,
galàxia
siempre estás en expansión
acurrucada en mi pecho
y me hago grande
cuando te tengo
encima
para acunarte las heridas
y poder llamarte
por tu verdadero nombre
sé te da de lujo llenarme de poesia,
caminar como si el viento no nos fuese en contra,
llenar las farolas con tu luz propia
ahorrando energia a media población
dejando con frío los desiertos
porque el calor
lo tienes en la mirada
cuando me miras así de bonito
el calor
lo tengo yo
cuando me dejas acariciarte la coraza
cuando te desnudas con la ropa puesta
cuando me besas
y el mundo
el metro
el bus
mi corazón
(todo)
se para
sé te da de lujo llenarme de poesía,
abrirte en canal el alma
encendiendo la hoguera en tus ojos
dejándome entrar
a calentarme las manos
cuando el frío aprieta mis labios
el invierno
para mi
dura
el tiempo justo
y necesario
de no tenerte entre mis brazos
el verano
en cambio,
todo lo contrario
y dejo la primavera
y el otoño
para cuando nos damos la mano
en la calle
y nos crecen las flores
en el cuerpo
y en el alma
y en los ojos
mientras que
a los que nos miran
como si fuésemos
algo
extraño
se les caen las hojas
al ver
como nos cambiamos de estaciones
la una
a la otra
dándonos aquello
esencial
y eterno
no dejes de crecer
porque te prometo
que es precioso
verte florecer
cada vez
que te vuelvo a ver
jueves, 4 de abril de 2019
efecto invernadero
te cojo de la mano
y Barcelona
me parece pequeña
a tu lado
no sé dónde vamos
pero contigo
caminar
se hace menos pesado
te miro a los ojos
y entiendo
por qué suben las mareas
para tocarte
por qué la Luna
a veces se esconde de verguenza
cuando tú te quitas la ropa
te miro a los ojos
y entiendo
que existan los desastres,
terremotos, tsunamis, huracanes,
la naturaleza se para
y te contempla
y todo se colapsa
al verte pasar
sonriendo
como si no supieras
que eres
la puta
octava maravilla
de este planeta
te sientes pequeña
pero tu corazón
envuelve la Tierra entera
te miro a los ojos
camino a tu lado
y observo
como
cada persona
se da la vuelta
al verte pasar
no les hagas caso,
es normal
que quieran entender
por qué
se están deshaciendo los polos,
por qué es primavera
pero sigue haciendo frio a veces
lo que no saben
es que yo
cogida de tu mano
tengo agarrado el verano
entero
lleno de playas
entre tus piernas
con la arena y la sal
pegada en la piel
sin animo de deshacerme de ellas
el verdadero efecto invernadero
sucede
en el momento
en que te tumbas a mi lado
y mi corazón se empaña
al verte tan de cerca
es normal
que quieran saber
por qué
en sus casas
hace tanto frio
la primavera
me ha cogido de la mano
dándome la paga y señal
del verano contigo
y ellos se han quedado sin flores
porque el jardín
está en mi habitación
en mi cama
cada día que estás
conmigo
y Barcelona
me parece pequeña
a tu lado
no sé dónde vamos
pero contigo
caminar
se hace menos pesado
te miro a los ojos
y entiendo
por qué suben las mareas
para tocarte
por qué la Luna
a veces se esconde de verguenza
cuando tú te quitas la ropa
te miro a los ojos
y entiendo
que existan los desastres,
terremotos, tsunamis, huracanes,
la naturaleza se para
y te contempla
y todo se colapsa
al verte pasar
sonriendo
como si no supieras
que eres
la puta
octava maravilla
de este planeta
te sientes pequeña
pero tu corazón
envuelve la Tierra entera
te miro a los ojos
camino a tu lado
y observo
como
cada persona
se da la vuelta
al verte pasar
no les hagas caso,
es normal
que quieran entender
por qué
se están deshaciendo los polos,
por qué es primavera
pero sigue haciendo frio a veces
lo que no saben
es que yo
cogida de tu mano
tengo agarrado el verano
entero
lleno de playas
entre tus piernas
con la arena y la sal
pegada en la piel
sin animo de deshacerme de ellas
el verdadero efecto invernadero
sucede
en el momento
en que te tumbas a mi lado
y mi corazón se empaña
al verte tan de cerca
es normal
que quieran saber
por qué
en sus casas
hace tanto frio
la primavera
me ha cogido de la mano
dándome la paga y señal
del verano contigo
y ellos se han quedado sin flores
porque el jardín
está en mi habitación
en mi cama
cada día que estás
conmigo
jueves, 28 de marzo de 2019
ventanas
no sé si sois capaces de verlo
pero ella
es la entrada a todos los paraísos
ella
es cada cala
cada ola
cada piedra en el camino
que coges
y guardas
y pintas
y con ella
decoras todos
y cada uno
de los rincones de tu vida
no sé si sois capaces de verlo
pero su alma
es tan bonita
que no es capaz de llorar
sin sonreír
porque todas las luces
de su interior
salen
para los demás
dejándola a oscuras
vacía
con tal de no preocupar
no sé si sois capaces de verlo
pero la rebeldía de su pelo
me ha atrapado
sin yo quererme escapar
y en esos brazos
es donde mejor
se puede soñar
porque te rodean
con tanto amor
que no quieres huir
si no es con ella
de la mano
no sé si sois capaces de verlo
pero la cama está hecha
y mi cuarto ordenado
porque ella ha estado
impregnando
de su olor
cada puto rincón
y ahora
todo
me parece perfecto
no sé si sois capaces de asimilarlo
pero el caos
de mi vida
se resolvió
cuando llegó ella
desordenando mi armario
cogiendo el mando
y apagando
todas
y cada una
de las velas
que me quemaban
no sé si algún día
yo
seré capaz de hacerle ver
lo bonita
y maravillosa
que es por dentro
cuando me mira
despeinada
y se tapa la cara
se agarra el pelo
y se lo recoge
se hace moños
para contener su esencia
ella dice que no
pero os prometo
que es pura magia
que sus manos
hacen desaparecer los miedos
que no hay hueco
entre sus costillas
en el que no existan veinte lunas
por las que mantenerse despierta
que las ondas de su vida
no son otra cosa
que lo que ella provoca
en el cuerpo de los demás
ella se tapa la cara
cuando quiero mirarla
y menos mal
que a veces
no se da cuenta
y puedo verla
porque cuando sonríe
os juro
que es pura belleza
aquello esencial
aquello que no se puede explicar
ni con poesia
ni con un puto diccionario
cuando ella sonríe
todo se para
y me quedo embobada en sus ojos
que son igual de fuertes (y fragiles)
que un espejo
y me pierdo
intentando encontrarme en ellos
cuidado con mirarla sonreír
no saldréis tristes de ahí
porque coge todos
vuestros miedos
y los hace cuentos
para dormir
pero ella
es la entrada a todos los paraísos
ella
es cada cala
cada ola
cada piedra en el camino
que coges
y guardas
y pintas
y con ella
decoras todos
y cada uno
de los rincones de tu vida
no sé si sois capaces de verlo
pero su alma
es tan bonita
que no es capaz de llorar
sin sonreír
porque todas las luces
de su interior
salen
para los demás
dejándola a oscuras
vacía
con tal de no preocupar
no sé si sois capaces de verlo
pero la rebeldía de su pelo
me ha atrapado
sin yo quererme escapar
y en esos brazos
es donde mejor
se puede soñar
porque te rodean
con tanto amor
que no quieres huir
si no es con ella
de la mano
no sé si sois capaces de verlo
pero la cama está hecha
y mi cuarto ordenado
porque ella ha estado
impregnando
de su olor
cada puto rincón
y ahora
todo
me parece perfecto
no sé si sois capaces de asimilarlo
pero el caos
de mi vida
se resolvió
cuando llegó ella
desordenando mi armario
cogiendo el mando
y apagando
todas
y cada una
de las velas
que me quemaban
no sé si algún día
yo
seré capaz de hacerle ver
lo bonita
y maravillosa
que es por dentro
cuando me mira
despeinada
y se tapa la cara
se agarra el pelo
y se lo recoge
se hace moños
para contener su esencia
ella dice que no
pero os prometo
que es pura magia
que sus manos
hacen desaparecer los miedos
que no hay hueco
entre sus costillas
en el que no existan veinte lunas
por las que mantenerse despierta
que las ondas de su vida
no son otra cosa
que lo que ella provoca
en el cuerpo de los demás
ella se tapa la cara
cuando quiero mirarla
y menos mal
que a veces
no se da cuenta
y puedo verla
porque cuando sonríe
os juro
que es pura belleza
aquello esencial
aquello que no se puede explicar
ni con poesia
ni con un puto diccionario
cuando ella sonríe
todo se para
y me quedo embobada en sus ojos
que son igual de fuertes (y fragiles)
que un espejo
y me pierdo
intentando encontrarme en ellos
cuidado con mirarla sonreír
no saldréis tristes de ahí
porque coge todos
vuestros miedos
y los hace cuentos
para dormir
miércoles, 27 de marzo de 2019
sábanas
he descubierto
como amanece el día
revolcada en tu pelo
enredada en tu sonrisa
y te juro
que quiero
parar el tiempo
justo en ese momento
en que me miras
y aún medio dormida
me das un beso
he encontrado
quince razones
para llamarte arte
encima del puente de piedra
porque al coger y besarme
me deshice
de todos mis putos escudos
y ahora ya no hay nada
que me arme más
que tus brazos
cuando me miras
y me dices:
tranquila,
estoy contigo
he caído de la cama
solo para que tus piernas
me desnuden
suave y lento
como el beso fantasma
que notan mis labios
cuando intento pronunciar tu nombre
deshecha en mis sábanas
pero con la vida empezada
en tus manos
y ahora
que me faltan tres días
para volver a quedarme sin aliento
entre tus besos
y tus miradas
me quedo aqui
con tu camiseta
y mis bragas
a soñarte
con los libros abiertos
a que vengas
y me leas
cada poesía
que debajo de tu pecho aguardas
sábado, 23 de marzo de 2019
barcos
tiemblo
y tu cama
parece un barco
hecho a medida
para mis olas
la suavidad
de tus sábanas
no llega ni a la mitad
que la de tu piel
y me quedo aqui
contigo
agarrada al muelle de tu pelo
durante cinco minutos más
lo justo
para que vuelvas a mi
y te enseñe a nadar
para no volverte a hundir
enciendes la calefacción
incluso
cuando nos estamos
a punto
de quemar
pero es que contigo
el verano dura
las cuatro estaciones seguidas
no hay espacio para el frío
si tus brazos me hacen de abrigo
te balanceas en mi vela
y te observo
de lejos
a cámara lenta
como mueves el timón de mi vida
cualquier dirección
si es a tu lado
es buena
eres la mar
más serena y brava
más en calma y tormenta
más salada y dulce
más resbaladiza y duradera
eres la mar
que siempre
añoro
entre mis piernas
en mi pelo
en mis manos
en mi lengua
eres la mar
en la que me quiero bañar
la vida entera
la marea
No sé si algún día
la humanidad
podrá estar preparada
para conocer nuestra historia
pero te aseguro
que me parece increíble
que tus manos me toquen
con esa delicadeza
y que tus ojos
sepan mirarme
más allá
de lo que se enseña
en las tiendas
no sé si algún día
llegaremos a comprender
por qué así
por qué nosotras
pero puedo decirte
sin equivocarme
que como tú
jamás habrá otra
que me has ganado
sin yo haberme perdido
que no me complemento contigo
porque soy pieza entera
pero contigo el puzle
se ve de otra
puta
manera
no sé si algún día
el mundo
estará preparado
para el brillo de tus ojos
cuando me miras
pero te juro
que tus caricias
las he notado en otras vidas
que no puedo definir
lo que siento
cuando me miras así
como intentando descifrar
el enigma
aún cuando
te doy en bandeja
el resultado
has aparecido
tan de repente
que mi precipicio
se ha hecho pequeño
con tal de verte saltar
al vacío conmigo
has aparecido
en el momento exacto
en el que la marea
está alta
y mis besos bajos
para poder alcanzar tus labios
y subirte
para que te sientas a salvo
has aparecido
y menos mal
que has llegado
la humanidad
podrá estar preparada
para conocer nuestra historia
pero te aseguro
que me parece increíble
que tus manos me toquen
con esa delicadeza
y que tus ojos
sepan mirarme
más allá
de lo que se enseña
en las tiendas
no sé si algún día
llegaremos a comprender
por qué así
por qué nosotras
pero puedo decirte
sin equivocarme
que como tú
jamás habrá otra
que me has ganado
sin yo haberme perdido
que no me complemento contigo
porque soy pieza entera
pero contigo el puzle
se ve de otra
puta
manera
no sé si algún día
el mundo
estará preparado
para el brillo de tus ojos
cuando me miras
pero te juro
que tus caricias
las he notado en otras vidas
que no puedo definir
lo que siento
cuando me miras así
como intentando descifrar
el enigma
aún cuando
te doy en bandeja
el resultado
has aparecido
tan de repente
que mi precipicio
se ha hecho pequeño
con tal de verte saltar
al vacío conmigo
has aparecido
en el momento exacto
en el que la marea
está alta
y mis besos bajos
para poder alcanzar tus labios
y subirte
para que te sientas a salvo
has aparecido
y menos mal
que has llegado
viernes, 15 de marzo de 2019
papallones
et miro somriure
i veig
la meva vida
passar entre els teus llavis
no sé com
no sé què ha passat
però m'he quedat atrapada
entre els teus ulls
mai hauria pensat
que en mig dia
em veiés passar
sencera
viva
i combativa
la vida
de la mà
d'una persona
i m'hi veig
cuidant-te
estudiant-te
lluitant
amb tu
durant
quinze abraçades més
durant quinze segons de somriure
durant quinze petons
encara sense fer
no sé com ha passat
però m'has deixat
amb la millor vista del món
m'has tret el llaç dels ulls
i m'has enlluernat
he dormit
somiant amb tu
en que diumenge
podré sentir-te
una mica més a prop
encara que sembli impossible
he dormit
amb les papallones del meu estómac
i m'han promès
que no ens deixaran soles
encantada de haver-te conegut,
amor
ens espera una vida
i veig
la meva vida
passar entre els teus llavis
no sé com
no sé què ha passat
però m'he quedat atrapada
entre els teus ulls
mai hauria pensat
que en mig dia
em veiés passar
sencera
viva
i combativa
la vida
de la mà
d'una persona
i m'hi veig
cuidant-te
estudiant-te
lluitant
amb tu
durant
quinze abraçades més
durant quinze segons de somriure
durant quinze petons
encara sense fer
no sé com ha passat
però m'has deixat
amb la millor vista del món
m'has tret el llaç dels ulls
i m'has enlluernat
he dormit
somiant amb tu
en que diumenge
podré sentir-te
una mica més a prop
encara que sembli impossible
he dormit
amb les papallones del meu estómac
i m'han promès
que no ens deixaran soles
encantada de haver-te conegut,
amor
ens espera una vida
jueves, 28 de febrero de 2019
desert
parlo amb tu
i la primavera
m'agafa per l'esquena
omplint-me
de flors
la pell
m'adormo cada dia
desde tu
pensant en tenir-te
devora meu
tancats lliurement
entre poesies
tatuades a foc
en la nostra ment
fas que qualsevol desert
s'inundi
sensible
petit
a vegades
incoherent
amb tu
és tot
o res
o ho deixes
o m'agafes
t'estimo
t'ho he dit
varies vegades
però en totes elles
estaves atrapat
amb les meves paraules
o algún somni
perdut
inconscient
però convençuts
que l'individu
és lo primer
tens por de mi
i això em fa mal
però més mal em fa
pensar
en deixar
de sentir
i la primavera
m'agafa per l'esquena
omplint-me
de flors
la pell
m'adormo cada dia
desde tu
pensant en tenir-te
devora meu
tancats lliurement
entre poesies
tatuades a foc
en la nostra ment
fas que qualsevol desert
s'inundi
sensible
petit
a vegades
incoherent
amb tu
és tot
o res
o ho deixes
o m'agafes
t'estimo
t'ho he dit
varies vegades
però en totes elles
estaves atrapat
amb les meves paraules
o algún somni
perdut
inconscient
però convençuts
que l'individu
és lo primer
tens por de mi
i això em fa mal
però més mal em fa
pensar
en deixar
de sentir
domingo, 17 de febrero de 2019
tendre
he sentit
només de veure't
que la teva ànima
m'ha acompanyat
cent viatges abans
t'he mirat als ulls
i he contemplat
la bellesa de la incertesa
de les primeres vegades
he vist com em miraves
i he de dir-te
que és la mirada
més maca
que m'han fet mai
m'he assegut
davant teu
i sense adonar-nos
hem sortit volant
no sé on
no sé com ha passat
però hem viatjat
ben lluny
durant quatre hores
no he tremolat
només pel fred
perquè quan m'has mirat
allà
de peus
rient
trobant excuses
a frases
per quedar-nos dos segons més
allà
passant fred
he volgut
besar-te les ferides
tan suaument
que he hagut d'esperar
a que ho fessis tu
per por
a tornar-les a obrir
i així ho has fet
m'has obert els ulls
i tancat la boca
amb el petó més tendre
que he tastat
m'he quedat amb ganes
de seguir-te escoltant
i no ens hem pas d'enganyar
també
de seguir-te
besant
amb tu tot és fàcil
sento que les nostres ànimes
han de seguir acompanyant-se
cent viatges més
(pot ser de la mà)
només de veure't
que la teva ànima
m'ha acompanyat
cent viatges abans
t'he mirat als ulls
i he contemplat
la bellesa de la incertesa
de les primeres vegades
he vist com em miraves
i he de dir-te
que és la mirada
més maca
que m'han fet mai
m'he assegut
davant teu
i sense adonar-nos
hem sortit volant
no sé on
no sé com ha passat
però hem viatjat
ben lluny
durant quatre hores
no he tremolat
només pel fred
perquè quan m'has mirat
allà
de peus
rient
trobant excuses
a frases
per quedar-nos dos segons més
allà
passant fred
he volgut
besar-te les ferides
tan suaument
que he hagut d'esperar
a que ho fessis tu
per por
a tornar-les a obrir
i així ho has fet
m'has obert els ulls
i tancat la boca
amb el petó més tendre
que he tastat
m'he quedat amb ganes
de seguir-te escoltant
i no ens hem pas d'enganyar
també
de seguir-te
besant
amb tu tot és fàcil
sento que les nostres ànimes
han de seguir acompanyant-se
cent viatges més
(pot ser de la mà)
miércoles, 13 de febrero de 2019
para
em trobo
dins d'un llit
on ja havia estat altres vegades
d'altres maneres
som persones adultes
amics
m'abraça mentre segueix dormint
i en un obrir i tancar els ulls
em trobo empresonats els pits
tardo a reaccionar
no sé què pensar
pensava que tot estava clar
però no
el meu cap es creua
i em pujo la samarreta
no sé per què
però ho faig
i no vull
em besa els pits suaument
però no vull
tardo a reaccionar
no sé què pensar
pensava que tot estava clar
però no
em tremolen les mans
mentre les seves
volen anar més enllà
se'm fiquen dins la pell
per darrera
i per davant
i no vull
demano que pari
però segueix
i no vull
demano que pari
però insisteix
i no vull
posa el seu cos
sobre el meu
empresonant la meva negativa
demano que pari
però segueix
es frega el cos
amb el meu
embrutant la meva alegria
demano que pari
però insisteix
i no vull
em diu que en realitat
em moro de ganes
i que dic que no
per fer-me de rogar
però no
em moro de ganes
de plorar
de cridar
de marxar
de picar-li tan fort que no ho torni a intentar
però no ho faig
i paro
torno a dir-li
que ha de parar
que no vull tornar a començar
i llavors para
però insisteix
en què va calent
i que estic al seu llit
em giro
i intento oblidar
el que acaba de passar
i mentre
ell
es comença a tocar
vull plorar
però el meu cap
m'obliga a oblidar
sense fer-ho
només per un matí
per no estar malament
ets una exagerada, penso
no n'hi ha per tant,
ha sigut culpa teva, per ficar-te al llit
ja saps com és, em reitero
vull plorar
perque pensava
que podíem ser amics
i després d'això ho hem sigut
hem rigut
i he estat bé
però al quedar-me sola
i tornar a pensar
m'he posat a tremolar
he tornat a plorar
no vull
que em torni
a passar
dins d'un llit
on ja havia estat altres vegades
d'altres maneres
som persones adultes
amics
m'abraça mentre segueix dormint
i en un obrir i tancar els ulls
em trobo empresonats els pits
tardo a reaccionar
no sé què pensar
pensava que tot estava clar
però no
el meu cap es creua
i em pujo la samarreta
no sé per què
però ho faig
i no vull
em besa els pits suaument
però no vull
tardo a reaccionar
no sé què pensar
pensava que tot estava clar
però no
em tremolen les mans
mentre les seves
volen anar més enllà
se'm fiquen dins la pell
per darrera
i per davant
i no vull
demano que pari
però segueix
i no vull
demano que pari
però insisteix
i no vull
posa el seu cos
sobre el meu
empresonant la meva negativa
demano que pari
però segueix
es frega el cos
amb el meu
embrutant la meva alegria
demano que pari
però insisteix
i no vull
em diu que en realitat
em moro de ganes
i que dic que no
per fer-me de rogar
però no
em moro de ganes
de plorar
de cridar
de marxar
de picar-li tan fort que no ho torni a intentar
però no ho faig
i paro
torno a dir-li
que ha de parar
que no vull tornar a començar
i llavors para
però insisteix
en què va calent
i que estic al seu llit
em giro
i intento oblidar
el que acaba de passar
i mentre
ell
es comença a tocar
vull plorar
però el meu cap
m'obliga a oblidar
sense fer-ho
només per un matí
per no estar malament
ets una exagerada, penso
no n'hi ha per tant,
ha sigut culpa teva, per ficar-te al llit
ja saps com és, em reitero
vull plorar
perque pensava
que podíem ser amics
i després d'això ho hem sigut
hem rigut
i he estat bé
però al quedar-me sola
i tornar a pensar
m'he posat a tremolar
he tornat a plorar
no vull
que em torni
a passar
lunes, 11 de febrero de 2019
montañas
noto tus sueños
clavándose en mis
muslos
tumbados en el sofá
acariciándote las
ideas
entra el Sol por la
ventana
y en mi alma tu
cariño
rozándome suavemente
los huecos más
escondidos de mi mente
oigo tu respiración
con los poros de mi
piel
y sintonizo la mía
para acunarte
he tenido entre mis
dientes
el sabor de tu
belleza
y el ritmo de tu corazón
y te aseguro que no
hay nada mejor
que verte a contraluz
con el alma abierta
tumbado en mi
habitación
sé que te tienes que
ir
pero qué bonito
es tenerte
enganchado a mi piel
todos estos pequeños
ratitos
que decides
compartirte conmigo
te prometo,
que conocerte no es
lo mejor que me ha ocurrido
pero serte sincera
en esto que me pasa
contigo
es la mejor decisión
que he tomado
hasta el momento
no puedo repetirte
que te quiero
porque no quiero
que salgas corriendo
cuando todavía no has
venido
pero puedo enseñarte
todo lo que tengo
aquí
en mi pecho escondido
si decides escucharme
con el corazón
abierto
convirtiendo en
música
tu latido
no quiero que seas
mío
porque no me
perteneces
quiero acompañarte
en tu camino
y ayudarte
(si lo necesitas y
quieres)
cuando te canses
no quiero ser tuya
porque me valgo por
mi misma
pero qué bonito
es el paisaje
cuando viene
acompañado de tu risa
hay montañas que
cuando las ves de lejos
te da miedo
atravesarlas
pero te vas acercando
y puedes contemplar
la belleza de sus árboles,
lo bonito que suena
adentrarse en sus entrañas
y sentir la conexión más
natural del mundo
algo parecido me pasó
contigo
pero ya no,
ya no me das miedo
viernes, 8 de febrero de 2019
sortir corrents
alço la mirada
és de nit
i tot s'amaga
de la foscor
alço la mirada
i contemplo
sense mirar-les
com les dones
van alleugerades
alço la mirada
i em veig a mi
essent dona
caminant casi volada
com qui fuig
per salvar la vida
miro a tots costats
no hi ha ni Déu
ni sa mare
però tinc por
no sé alçar la mirada
miro el mòbil
per si he
de tocar l'alarma
em serveix de consol
tot i saber
que de res
serviria
si algú m'atrapa
camino més ràpid
perquè el meu cos
té aquest instint
de sortir corrents
però no sé de qui
no sé de què
no veig res
i de cop i volta
veig llum
és una altra dona
ens mirem
somriem
i per un segon
deixo de tenir por
deixo de córrer
em sento a casa
sense saber
qui és
sense saber res d'ella
un sentiment ens uneix
ens fem companyia per uns instants
i tot està bé
arribo a casa
fico la clau a la porta
encara amb la sensació
de tenir algú a darrera
obro amb tremolor
m'asseguro de tancar-la
i camino, encara amb el cor
a la boca
pel passadís
respiro ja al meu llit
per fi aqui
jueves, 7 de febrero de 2019
natura
veig com la llum
enganxa la meva pell
nua de tabús
però coberta de petons
de pèl
de somriures
que impacients
em fan pessigolles
veig com la llum
projecta
tot el que intento amagar
de mi mateixa
del món que he creat
dins
del meu cap
em miro
al mirall
com qui intenta
semblar perfecte
amago panxa
ajunto cames
baixo braços
i pujo galtes
no sóc jo
el mirall m'enganya
intenta fer-me veure
una piranya
construida a base
de teranyines
que no saben
com seguir enredant-me
sóc forta
sóc lliure
sóc bruixa sense llibre
però amb la ment
plena de coneixement
que dia rere dia
seguim tenint present
desconstruint
les bases
del que
els mentiders
intenten fer realitat
em miro al mirall
i deixo anar la panxa
respiro tranquila
obrint les cames
abaixo la mirada
als meus pits
atrapats per la mare natura
per la força
de la gravetat
que m'agafa
em miro els malucs
amples per donar vida
sense saber
si és el que vull
però amb la natura del meu costat
a sobre meu
i interiorment
no sé què és ser dóna
no sé com he de ser
però sóc així
no m'intentis canviar
em miro al mirall
i veig la llum
que surt de dins meu
de la meva mirada
curta
impacient
però templada
em miro al mirall
i els meus cabells despentinats
així sóc feliç
així em vull estimar
enganxa la meva pell
nua de tabús
però coberta de petons
de pèl
de somriures
que impacients
em fan pessigolles
veig com la llum
projecta
tot el que intento amagar
de mi mateixa
del món que he creat
dins
del meu cap
em miro
al mirall
com qui intenta
semblar perfecte
amago panxa
ajunto cames
baixo braços
i pujo galtes
no sóc jo
el mirall m'enganya
intenta fer-me veure
una piranya
construida a base
de teranyines
que no saben
com seguir enredant-me
sóc forta
sóc lliure
sóc bruixa sense llibre
però amb la ment
plena de coneixement
que dia rere dia
seguim tenint present
desconstruint
les bases
del que
els mentiders
intenten fer realitat
em miro al mirall
i deixo anar la panxa
respiro tranquila
obrint les cames
abaixo la mirada
als meus pits
atrapats per la mare natura
per la força
de la gravetat
que m'agafa
em miro els malucs
amples per donar vida
sense saber
si és el que vull
però amb la natura del meu costat
a sobre meu
i interiorment
no sé què és ser dóna
no sé com he de ser
però sóc així
no m'intentis canviar
em miro al mirall
i veig la llum
que surt de dins meu
de la meva mirada
curta
impacient
però templada
em miro al mirall
i els meus cabells despentinats
així sóc feliç
així em vull estimar
impacient
et miro
ja fa
quatre mesos
que et vaig canviar
de lloc
de pensament
de sentiment
et miro
ja fa quatre mesos
que et miro diferent
et miro
i et veig
una persona
que no necessita
cap tipus
de complement
et miro
i se m'encalla
la ment
al veure
que el teu present
et fa sentir
impacient
et miro
i sé
que hem fet bé
et miro
i et segueixo estimant
una mica millor
una mica distant
una mica tirant
et miro
i sento
que ens hem separat
però
en l'essencial
seguim
sent
exactament
igual
ja fa
quatre mesos
que et vaig canviar
de lloc
de pensament
de sentiment
et miro
ja fa quatre mesos
que et miro diferent
et miro
i et veig
una persona
que no necessita
cap tipus
de complement
et miro
i se m'encalla
la ment
al veure
que el teu present
et fa sentir
impacient
et miro
i sé
que hem fet bé
et miro
i et segueixo estimant
una mica millor
una mica distant
una mica tirant
et miro
i sento
que ens hem separat
però
en l'essencial
seguim
sent
exactament
igual
instintiu
Ets allò instintiu
que em surt
de dins
quan penso
en estimar
una pell
un ésser humà
Oloro la teva pell
agafant-te de la mà
i em recorre
per dins
algo naturalment meu
un calfred
de cap
a peu
t'agafo per darrera
fent del teu cos
la meva bandera
i ondejo
el meu pit
amb la teva esquena
intentant
fer-te volar
la teva respiració m'enlaira
ben lluny
dels teus llençols
però em sento
tan connectada a tu
que prefereixo
quedar-me
al cau
del teu pit
tan de bo
pogues venir
(amb tu)
aquesta nit
miércoles, 6 de febrero de 2019
toda la noche
he soñado
contigo
toda la noche
me quedé dormida
imaginando que tus manos
rozaban mis mejillas
mientras tu cuerpo
se fundía
con
el mío
he soñado
contigo
toda la noche
y me he despertado
temblando
porque he notado
tu cuerpo
al mío
pegado
pero no estabas aquí
he soñado contigo
toda la maldita noche
porque des de que me fui
de tu casa
mi cuerpo
siente tu fantasma
tiene antojo
de tus mimos
he soñado contigo
pero no quiero soñar
quiero que estés
a mi lado
dormido
o haciéndome temblar
he soñado contigo
toda la noche
con tu frío
y mi manera de abrigar
he soñado
que venías
y me hacías soñar
contigo
toda la noche
me quedé dormida
imaginando que tus manos
rozaban mis mejillas
mientras tu cuerpo
se fundía
con
el mío
he soñado
contigo
toda la noche
y me he despertado
temblando
porque he notado
tu cuerpo
al mío
pegado
pero no estabas aquí
he soñado contigo
toda la maldita noche
porque des de que me fui
de tu casa
mi cuerpo
siente tu fantasma
tiene antojo
de tus mimos
he soñado contigo
pero no quiero soñar
quiero que estés
a mi lado
dormido
o haciéndome temblar
he soñado contigo
toda la noche
con tu frío
y mi manera de abrigar
he soñado
que venías
y me hacías soñar
domingo, 3 de febrero de 2019
frenos
he arrancado
dos páginas
por miedo
porque
estaba
evitando
escribir lo que siento
no quiero ponernos frenos
contigo
solo tiemblo de placer
tú no me das miedo,
solo, si echas a correr
joder
contigo
se está tan bien
dos páginas
por miedo
porque
estaba
evitando
escribir lo que siento
no quiero ponernos frenos
contigo
solo tiemblo de placer
tú no me das miedo,
solo, si echas a correr
joder
contigo
se está tan bien
hoyuelos
en medio
de tus brazos
he tenido
ganas
de decirte
que
te quiero,
que no quiero
otros intentos
pero
pienso en ti
en tu libertad
y
se sellan
mis labios:
quiero verte volar
a mi lado
si algun día
quisieras
te habría dicho
te quiero
mientras reíamos
siendo
pequeños
en medio
de bromas
pero sin serlo
me acaricias
el aura
con la mirada
y
me hundo
en tus hoyuelos
haciéndome la remolona
para que
sigas
sonriendo
no quiero que te vayas
no quiero que me eches
creo
que empiezo
temprano,
quizás tontamente también,
pero empiezo a quererte
y ojalá
algún día,
tontamente,
no me dejes escapar
sin atraparnos
te quiero a ti
siendo libre
pero
(por elección)
solo conmigo
de tus brazos
he tenido
ganas
de decirte
que
te quiero,
que no quiero
otros intentos
pero
pienso en ti
en tu libertad
y
se sellan
mis labios:
quiero verte volar
a mi lado
si algun día
quisieras
te habría dicho
te quiero
mientras reíamos
siendo
pequeños
en medio
de bromas
pero sin serlo
me acaricias
el aura
con la mirada
y
me hundo
en tus hoyuelos
haciéndome la remolona
para que
sigas
sonriendo
no quiero que te vayas
no quiero que me eches
creo
que empiezo
temprano,
quizás tontamente también,
pero empiezo a quererte
y ojalá
algún día,
tontamente,
no me dejes escapar
sin atraparnos
te quiero a ti
siendo libre
pero
(por elección)
solo conmigo
tardes entre costelles
tinc un espai
entre el pit
i la cadera
on m'agradaria
atrapar-te
i dormir-te
trenta mil tardes
com aquesta
a mitja llum
t'observo
ben desperta
però et prometo
que sembla
que estigui
somiant
mil casualitats
per les que hem
hagut
d'esperar
però ara ja està.
et tinc aqui davant
somrient
ben tranquil
i m'agradaria
no
deixar-te
de
tenir
entre el pit
i la cadera
on m'agradaria
atrapar-te
i dormir-te
trenta mil tardes
com aquesta
a mitja llum
t'observo
ben desperta
però et prometo
que sembla
que estigui
somiant
mil casualitats
per les que hem
hagut
d'esperar
però ara ja està.
et tinc aqui davant
somrient
ben tranquil
i m'agradaria
no
deixar-te
de
tenir
tiempo
te beso
tan lentamente
que juro
que parece
que hayamos
parado el tiempo
no quiero que se acabe
esto nuestro
sigo sin saber qué es
por miedo
a preguntarte
y que te vayas
corriendo
nos abrazamos
riendo
como
si no
hubiera
pasado el tiempo
te juro
que no lo entiendo
pero
qué bonito
es esto
de sentirte
conectado
a alguien
en tan solo
un momento
tan lentamente
que juro
que parece
que hayamos
parado el tiempo
no quiero que se acabe
esto nuestro
sigo sin saber qué es
por miedo
a preguntarte
y que te vayas
corriendo
nos abrazamos
riendo
como
si no
hubiera
pasado el tiempo
te juro
que no lo entiendo
pero
qué bonito
es esto
de sentirte
conectado
a alguien
en tan solo
un momento
lunes, 28 de enero de 2019
cosquillas
contigo
me ha temblado
tanto
la voz
como las piernas
pero me está dejando
de temblar la vida
justo
en este momento
en que me miras
y me acaricias el pelo
tan
delicadamente
que ojalá
este momento
fuese eterno
veo como sonríes
y no entiendo
el por qué
del invierno
porque
cuando me tocas
me deshielo
te has ido
hace veinte minutos
y ya te echo
un poquito
de menos
y quiero correr para subirme a tu coche
y anclarme
justo debajo de tu pecho izquierdo,
y después
pasarme
la noche
(y si me dejas,
un poco
la vida)
haciéndote cosquillas
solo
para volver
a ver
como te ríes
vuelve
quiero
volver
a
verte
me ha temblado
tanto
la voz
como las piernas
pero me está dejando
de temblar la vida
justo
en este momento
en que me miras
y me acaricias el pelo
tan
delicadamente
que ojalá
este momento
fuese eterno
veo como sonríes
y no entiendo
el por qué
del invierno
porque
cuando me tocas
me deshielo
te has ido
hace veinte minutos
y ya te echo
un poquito
de menos
y quiero correr para subirme a tu coche
y anclarme
justo debajo de tu pecho izquierdo,
y después
pasarme
la noche
(y si me dejas,
un poco
la vida)
haciéndote cosquillas
solo
para volver
a ver
como te ríes
vuelve
quiero
volver
a
verte
sábado, 26 de enero de 2019
sin ahogarme
tardaria
28 años
en entenderte
pero tú
a los 21
ya te habrías cansado
te miro a los ojos
mientras
te lías el cigarro
lames el papel
suave
joder
me enterraría en tus labios
toda
la noche
sin ahogarme
hace tiempo
te habría mandado a la mierda
pero ahora
me iría contigo
que curioso
¿no?
te callas
y yo me muero
28 años
en entenderte
pero tú
a los 21
ya te habrías cansado
te miro a los ojos
mientras
te lías el cigarro
lames el papel
suave
joder
me enterraría en tus labios
toda
la noche
sin ahogarme
hace tiempo
te habría mandado a la mierda
pero ahora
me iría contigo
que curioso
¿no?
te callas
y yo me muero
pesadillas
algunas noches
tengo pesadillas.
duran lo mismo
que el tiempo
que
tardas
en besarme
a veces
horas
otras
duran
un
instante
malditas emociones
no saben controlarse
daria mi tiempo, entero,
a quien me hiciese sentir
todo
esto
tan intenso
que siento
cuando me miras
indefenso
seguramente
otra persona
protagonice tus pesadillas
no soy yo,
estoy segura de ello
pero por ahora
te guardo así
sonriéndome
mientras compartes
conmigo
tu tiempo
porque eso,
cariño,
no se recupera.
viernes, 25 de enero de 2019
mig metre
et miro
desde lluny
ja sé que t'emportaràs
les meves pors
somriem
caminem
i t'asseus just
davant dels meus ulls
ho recordo:
cafè
amb llet
de soja
tens
la presència
més bonica
que he pogut sentir
t'oloro
a mig metre
la teva pell em crida
rebel però submisa
la temptació s'apodera
de la meva camisa
fa(s)
calor
desde lluny
ja sé que t'emportaràs
les meves pors
somriem
caminem
i t'asseus just
davant dels meus ulls
ho recordo:
cafè
amb llet
de soja
tens
la presència
més bonica
que he pogut sentir
t'oloro
a mig metre
la teva pell em crida
rebel però submisa
la temptació s'apodera
de la meva camisa
fa(s)
calor
inculta
hay noches
en las que te mataría
de tanto placer
y otras
en las que me moriría
por un abrazo
a las 4 de la mañana
tu cama desastre
nos deshace
a veces
la vida
toco
bajo tu mirada
perdida
las cuerdas de mi guitarra
sonríes
sabiéndome inculta
y me enseñas
que a veces
por mucho
que aprietes
las cosas
no suenan
del todo bien
y te suelto
que sea
lo que tenga que ser
en las que te mataría
de tanto placer
y otras
en las que me moriría
por un abrazo
a las 4 de la mañana
tu cama desastre
nos deshace
a veces
la vida
toco
bajo tu mirada
perdida
las cuerdas de mi guitarra
sonríes
sabiéndome inculta
y me enseñas
que a veces
por mucho
que aprietes
las cosas
no suenan
del todo bien
y te suelto
que sea
lo que tenga que ser
disimular
dicen
que cuando algo
o alguien
nos atrae
se nos nota
en cada movimiento
se nos nota
hasta en nuestra
forma
de respirar,
cambia
nuestro ritmo
dices
que a veces
va bien disimular
yo no sé hacerlo
aun con todo
te miro
y me deshielo
sácame todo esto,
te lo ruego.
me desordenas tanto
el pensamiento
que cuando algo
o alguien
nos atrae
se nos nota
en cada movimiento
se nos nota
hasta en nuestra
forma
de respirar,
cambia
nuestro ritmo
dices
que a veces
va bien disimular
yo no sé hacerlo
aun con todo
te miro
y me deshielo
sácame todo esto,
te lo ruego.
me desordenas tanto
el pensamiento
consentido
me has erizado la vida
y ya no sé sonreír normal
tengo algo
clavado
entre el pecho
y las costillas
y creo
que son
todos los besos
que quiero que me des
pero no lo haces
cojo aire
y observo
el movimiento de tu pelo
al caminar
suelto el aire
te quiero
ahora mismo
dentro de tu cama,
donde aun congelada
arden las sábanas
cuando estamos
piel
con
piel
esto no puede ser normal
te tengo
ganas
a todas horas
y en todos
sitios
aquí
y
ahora
por favor
porque sí
porque
¿por qué no?
contigo,
con otrxs,
todxs juntxs,
joder,
qué puta suerte
conocerte así
coincidir
en la libertad
(aunque sea un poco)
y en que
el sexo
(CONSENTIDO)
nunca puede ser malo
y ya no sé sonreír normal
tengo algo
clavado
entre el pecho
y las costillas
y creo
que son
todos los besos
que quiero que me des
pero no lo haces
cojo aire
y observo
el movimiento de tu pelo
al caminar
suelto el aire
te quiero
ahora mismo
dentro de tu cama,
donde aun congelada
arden las sábanas
cuando estamos
piel
con
piel
esto no puede ser normal
te tengo
ganas
a todas horas
y en todos
sitios
aquí
y
ahora
por favor
porque sí
porque
¿por qué no?
contigo,
con otrxs,
todxs juntxs,
joder,
qué puta suerte
conocerte así
coincidir
en la libertad
(aunque sea un poco)
y en que
el sexo
(CONSENTIDO)
nunca puede ser malo
picardía
sonrío
imaginándote con otras
qué sensación más extraña
qué libertad
invade mi espalda
absorbo tu energia,
solo un poco,
justo ahora,
que nos miramos
pícaros
sabiéndonos perdidos
en las piernas
de una desconocida
relamo mi placer
en voz baja
y me muero
por tenerte
hoy
entre las mías
que me agarres la vida
y sin pensar
ni temblar
me guies
justo
al sitio
donde quiero ir
deslizo mis manos
por tu cuerpo
hasta encontrarte
indefenso
y bajo
con la boca
igual de abierta
que el alma
respiras fuerte
y se inunda mi entrepierna
me subo encima
y te acaricio
en lo más profundo
de la mejor
manera
que sé
y entonces
ocurre
y mi cuerpo
ahora nuestro
explota
y
deja
de
funcionar
imaginándote con otras
qué sensación más extraña
qué libertad
invade mi espalda
absorbo tu energia,
solo un poco,
justo ahora,
que nos miramos
pícaros
sabiéndonos perdidos
en las piernas
de una desconocida
relamo mi placer
en voz baja
y me muero
por tenerte
hoy
entre las mías
que me agarres la vida
y sin pensar
ni temblar
me guies
justo
al sitio
donde quiero ir
deslizo mis manos
por tu cuerpo
hasta encontrarte
indefenso
y bajo
con la boca
igual de abierta
que el alma
respiras fuerte
y se inunda mi entrepierna
me subo encima
y te acaricio
en lo más profundo
de la mejor
manera
que sé
y entonces
ocurre
y mi cuerpo
ahora nuestro
explota
y
deja
de
funcionar
el cor florit
et miro als ulls
i veig
l'alegria dels dies blaus
dels t'estimo muts
et miro
mirar
al no-res
i em cauen llàgrimes
internes
ets especial
i dels ulls
et cauen estrelles
al somriure
i la constel·lació de la teva cara
brilla quan la mires
em fa feliç
veure't així
tot i la tristesa
no vull perdre't
tanco els ulls
i respiro
torno a mirar-te
em mires
i somriem estranyes
ha passat
tan
poc
temps
que a vegades
enyoro acariciar-te
per dormir
sorprendre't a la dutxa
i ensabonar-te la vida
pero ara ja no, amor
ara tens el cor florit,
i, tot i la glaçada,
dins teu és primavera,
i fas calor
tanques els ulls,
mirant la finestra
ara, la bellesa,
enlluerna el (teu) paisatge
tanques intensament les mans
intentant atrapar
fort i ràpid
la vida
sense pillar-te el cor
sé
que saps
que serà impossible
però carinyo,
amor,
segueix així de valenta,
valora i viu cada dia
i sobre tot
estima
com em vas estimar
aquest és el millor regal
aquesta és la millor vida
feliç any
i veig
l'alegria dels dies blaus
dels t'estimo muts
et miro
mirar
al no-res
i em cauen llàgrimes
internes
ets especial
i dels ulls
et cauen estrelles
al somriure
i la constel·lació de la teva cara
brilla quan la mires
em fa feliç
veure't així
tot i la tristesa
no vull perdre't
tanco els ulls
i respiro
torno a mirar-te
em mires
i somriem estranyes
ha passat
tan
poc
temps
que a vegades
enyoro acariciar-te
per dormir
sorprendre't a la dutxa
i ensabonar-te la vida
pero ara ja no, amor
ara tens el cor florit,
i, tot i la glaçada,
dins teu és primavera,
i fas calor
tanques els ulls,
mirant la finestra
ara, la bellesa,
enlluerna el (teu) paisatge
tanques intensament les mans
intentant atrapar
fort i ràpid
la vida
sense pillar-te el cor
sé
que saps
que serà impossible
però carinyo,
amor,
segueix així de valenta,
valora i viu cada dia
i sobre tot
estima
com em vas estimar
aquest és el millor regal
aquesta és la millor vida
feliç any
debajo de la cama
me he acercado
tan lentamente
que te ha dado tiempo
a coger
un abrigo
abrir los brazos
y cerrar los ojos
y,
en un momento,
y sin darme
cuenta
me veo refugiada
entre tu piel
y la nada,
como una niña
huyendo de los monstruos
hundo mi nariz
en el hueco que hay
entre tu cuello
y tu clavícula:
no quiero salir
ni enfrentar
a esos monstruos
porque
en realidad
no estan debajo de la cama,
estan perdidos
entre mis pensamientos
destrozando
todo
lo que tocan
y te miro,
me clavas la mirada
y nos reímos
y la niña desaparece
junto sus monstruos
(también míos)
que durante unos segundos
quedan huérfanos
yo me quedo
en ti
perdida
un ratito más
otra noche
y
otra vez
me acoges
y yo
intento
refugiarte a ti también
tan lentamente
que te ha dado tiempo
a coger
un abrigo
abrir los brazos
y cerrar los ojos
y,
en un momento,
y sin darme
cuenta
me veo refugiada
entre tu piel
y la nada,
como una niña
huyendo de los monstruos
hundo mi nariz
en el hueco que hay
entre tu cuello
y tu clavícula:
no quiero salir
ni enfrentar
a esos monstruos
porque
en realidad
no estan debajo de la cama,
estan perdidos
entre mis pensamientos
destrozando
todo
lo que tocan
y te miro,
me clavas la mirada
y nos reímos
y la niña desaparece
junto sus monstruos
(también míos)
que durante unos segundos
quedan huérfanos
yo me quedo
en ti
perdida
un ratito más
otra noche
y
otra vez
me acoges
y yo
intento
refugiarte a ti también
todas mis miradas
sabía que te ibas
pero qué corta
se me ha hecho la vida
a tu lado
pero qué duro
escuchar
cómo me has cerrado la puerta
justo en medio
me he pillado el corazón
miento
y te digo que he salido corriendo,
pero amor,
no he movido ni un solo sentimiento,
allí sigo,
304 horas después
aún no he sido capaz
de vestirme
y levantar la mirada
nos ha llovido en la cama
(y la cara)
toda la mañana
no he querido decirte adiós
pero
tu último beso
lo ha dejado claro:
no puede ser el último
te abrazo
antes de perderte
y noto
cómo te llevas
todas mis miradas
ven y quédate
no te vayas,
pero te vas
pero qué corta
se me ha hecho la vida
a tu lado
pero qué duro
escuchar
cómo me has cerrado la puerta
justo en medio
me he pillado el corazón
miento
y te digo que he salido corriendo,
pero amor,
no he movido ni un solo sentimiento,
allí sigo,
304 horas después
aún no he sido capaz
de vestirme
y levantar la mirada
nos ha llovido en la cama
(y la cara)
toda la mañana
no he querido decirte adiós
pero
tu último beso
lo ha dejado claro:
no puede ser el último
te abrazo
antes de perderte
y noto
cómo te llevas
todas mis miradas
ven y quédate
no te vayas,
pero te vas
una mica de tot volum 1
me acerco sigilosamente al centro de tu cama, al centro de tu pecho
y me quedo ahí
sin permiso
pero consciente de tu respiración.
hay superluna,
pero te miro
y me importa poco.
he de admitir
que se está
muy bien
entre tus brazos.
veig la llum passar entre els teus cabells despentinats
i tinc ganes de posar la ma
i treure tot el que et preocupa
enganxes la mirada més enllà dels vidres,
te'n vas ben lluny
sense moure't
somies despert.
y me quedo ahí
sin permiso
pero consciente de tu respiración.
hay superluna,
pero te miro
y me importa poco.
he de admitir
que se está
muy bien
entre tus brazos.
veig la llum passar entre els teus cabells despentinats
i tinc ganes de posar la ma
i treure tot el que et preocupa
enganxes la mirada més enllà dels vidres,
te'n vas ben lluny
sense moure't
somies despert.
incendio provocado
he de admitirlo:
te he evitado
para evitar sentir
eres un paracaídas
y también
quien me empuja a saltar
vértigo
quince mil besos
de distancia
del suelo
tierra firme
y terremoto
mar en calma
y tsunami
respuestas
y preguntas
y quiero besarte
ahora mismo
evito mirarte
para evitar el incendio
pero lleva un año quemando
te he evitado
para evitar admitir
que sí,
quizás
me equivoqué
te he evitado
para evitar sentir
eres un paracaídas
y también
quien me empuja a saltar
vértigo
quince mil besos
de distancia
del suelo
tierra firme
y terremoto
mar en calma
y tsunami
respuestas
y preguntas
y quiero besarte
ahora mismo
evito mirarte
para evitar el incendio
pero lleva un año quemando
te he evitado
para evitar admitir
que sí,
quizás
me equivoqué
beso cobarde
te miro tocar
las cuerdas
de tu guitarra
y me fijo
en tus dedos
y en lo suave
que parece
tu
movimiento
sonrío
inconscientemente
me enciendes
sin darte cuenta
y
tengo
ganas
de todo contigo
ganas
de tocarnos
a cuatro manos,
de noches
con forma
de agua
a medias,
con olor a humo
y piel,
con sabor
a querer dormir
acurrucados
me miras
sonriendo
después
del beso
sabemos
que queremos más
me enseñas
tu parte más tierna
después de las tormentas
y quiero
abrazarte
toda la puta noche
pero no puedo
hoy no soy tan valiente,
me digo a mi misma
antes de levantarme
me abrigo (el corazón)
y luego me pongo la chaqueta
me acerco
y te devuelvo el beso
sintiéndome cobarde
quizás mañana
sea un poco
más
como quiero ser
y te diga
que sí,
que hoy sí me quedo.
las cuerdas
de tu guitarra
y me fijo
en tus dedos
y en lo suave
que parece
tu
movimiento
sonrío
inconscientemente
me enciendes
sin darte cuenta
y
tengo
ganas
de todo contigo
ganas
de tocarnos
a cuatro manos,
de noches
con forma
de agua
a medias,
con olor a humo
y piel,
con sabor
a querer dormir
acurrucados
me miras
sonriendo
después
del beso
sabemos
que queremos más
me enseñas
tu parte más tierna
después de las tormentas
y quiero
abrazarte
toda la puta noche
pero no puedo
hoy no soy tan valiente,
me digo a mi misma
antes de levantarme
me abrigo (el corazón)
y luego me pongo la chaqueta
me acerco
y te devuelvo el beso
sintiéndome cobarde
quizás mañana
sea un poco
más
como quiero ser
y te diga
que sí,
que hoy sí me quedo.
martes, 22 de enero de 2019
dolçor trencada
et veig fosca
sense llum
però dins teu
hi ha un foc
trencadís
que quan t'incendia
et fa plorar
et veig fugir
de tu
mateixa
i passo por:
no vull que et perdis,
no vull perdre't
fa set dies
que sé
de la teva existència
i no he deixat
de pensar
ni un
puto
segon
en
com he pogut
viure
sense saber que respires
que estàs viva
que remous consciencies
que toques la vida de la gent
com si fos música:
fent art.
m'atrapen
la llibertat de les teves restes
la suavitat de la teva pell
i la sinceritat dels teus ulls
els teus llavis
queden muts
però el somriure
que dibuixa la petita llum
que es filtra per la finestra
ho diu tot
ets una dolçor trencada
però molt valenta
no et diré que vull cuidar-te
perquè sé que pots fer-ho tu sola
però si
et juro
que t'acompanyaré
perquè encara
no aconsegueixo entendre
com algú pot
voler
deixar
d'acompanyar-te.
Suscribirse a:
Entradas (Atom)