sábado, 13 de julio de 2019

13/07/2019


tengo anestesiada la piel
después del último abrazo
y los ojos llorando
por dentro
y siento que me ahogo
aunque todavía
estoy respirando

me he submergido en tu mar
subido en tu moto
y avistado un barco
des del faro de tus ojos
me he subido en él
contigo
y ahora
que la tormenta nos ha volcado
no te encuentro

me veo rodeada de desconocidos
todos con maletas
y yo siento
que lo único que me importa
me lo he olvidado en la entrada
y se dirige justo
de donde yo me he ido

nada me ha dolido más
que dejarte aqui
porque he notado tanto
tu presencia
estos días
te he abrazado tan fuerte
que ahora la anestesia
me ha dormido la mente
y solo siento
que quiero sentirte
apretándome en tus brazos
otra noche más
entre rocas
espuma
y medusas

que quiero sentir
como me duermes
en el suelo de tu habitación
otra noche más
después de no dormir 48 horas seguidas

me veo
observando nuestras fotografías
llorando
después de colgarte el telefono

me siento ridícula
lo admito
solo será un mes
me repito
pero es que no me veo
contigo
y me duele
no tenerte aqui

te quiero
infinito

martes, 2 de julio de 2019

01/07/2019

1 de julio de 2019

he llenado espacios
con vacíos
que eran más grandes
que yo

he tirado basura
al espacio-tiempo
que sé
que regresaran
en forma de meteorito
cayéndome encima
quemándome
aún más
que cuando la tiré

no te imaginas
el daño
que me estoy haciendo
imaginando
cómo sería mi vida
contigo

ni te imaginas
la de grises
que se añaden en mi mente
cuando siento
que me acerco a ti
con el paso del tiempo
que las arrugas y pecas que
repentinamente
aparecen en mi piel
las has dejaste tú
cuando te fuiste

todavía me cuesta entender
que hay personas
a las que es mejor
perdonar
por mucho
daño
que te hayan provocado

todavía me cuesta entender
por qué coño
no te importamos

en la vida
se cruzan personas en nuestro camino
distrayéndonos del foco, quizás
pero la esencia
la sangre
el pulso
impulso
instinto natural
lo que a mi me gusta llamar familia
no se distrae
ni se quema
ni se abandona

todavía me cuesta entender
que la etiqueta de padre
te ha quedado demasiado grande
y que tú
te has hecho pequeño
con cada trago de alcohol
que tú
te has hecho pequeño
con cada día
que no me has llamado

lo siento mucho, papá,
pero creo que perdonarte
me hará olvidar
el daño
que me estoy haciendo
a mi misma
por este rencor que me clavaste

te has perdido más de la mitad de mi vida
y la de mi hermana
y ya no queda nada de ti

lo siento mucho, papá,
pero creo
que cuando
me miro hacia dentro
cada vez te veo menos
y cada vez
me quiero más

sábado, 8 de junio de 2019

Once



Once días.

Me tiemblan los números la contarlos

al contarte

que en

justo

once días

tardaré sesenta

en poder

volver

a mirarte




Once días.

Se tambalea mi vida

cuando pienso

que en

justo

once días

el oceano te tendrá más cerca

y yo

te tendré más lejos

más salada

más dispersa




Once días.

Me marean

las olas

de tu sonrisa

libre

y brava

cuando pienso

que en

justo

once días

coges ese vuelo

a un verano

que se hará eterno

cuando nuestros cuerpos

no suden juntos.




Once días

que quedan

para ti

contigo

por mi

juntas




Once días

en los que

no hago otra cosa

que pensar en estos once días




Sácame de aquí

de éstos once

y llevame volando al doce

donde volaré hacía ti




sácame de aquí

y llevame a febrero

donde ya no hará frío

porque no dormiré

ni una noche

sin ti




Sácame de aquí

y méteme en ti

tanto

que se fundan nuestras arterias

pero podamos vivir

los sesenta días

sin morir




sácame de aquí

once días

y no contemos más

no te vayas

quédate.

miércoles, 10 de abril de 2019

florecer

 


me miras
así de bonito
y enciendes
todos mis inviernos
cuidas cada
flor
de mi primavera
me das crema 
en el corazón
de mis veranos entre rocas
y pisas conmigo
todos 
y cada uno
de los charcos
mi otoño

me miras 
así de bonito
y entiendo 
que a veces
no sepas donde mirar
cuando estás perdida
es imposible
mirarte a ti misma
a los ojos,
si pudieras hacerlo
créeme
siempre encontrarías la dirección

eres la caricia
más bonita
que me han dado jamás
y te tengo aquí
tatuada encima de las costillas
como quien quiere hacer
que algo sea eterno
intentando evitar
el paso del tiempo
entre calles 
que callan tanto
que somos nosotras
las que gritamos por ellas
dándonos la mano
cuando alguien
nos mira
algo extraño

eres el olor a mar
que inspiro
siempre que puedo
y retengo en mi memoria
hasta próximo aviso
porque siempre
he necesitado de él
para sobrevivir
y como entenderás
tu brisa
esconde todas esas playas
a las que podemos
llamar
paraísos

qué suerte
la mía
de poder visitarlas
cuando me dejas paso entre tu piel
y tu alma
y me miras así de bonito
abriéndote de par en par
las entrañas

tu piel me llama
casi tanto
como tus labios
cuando sonríes
y te quedas
quince segundos
mirándome
sin decirme nada

todavía no entiendo
cómo coño
ha pasado esto
pero no me hace falta
porque
que te quiero
y nada
ni nadie
debería cuestionar
un sentimiento
tan 
puto
intenso
como el que siento
cuando me miras
así de bonito,
galàxia
siempre estás en expansión
acurrucada en mi pecho
y me hago grande
cuando te tengo
encima
para acunarte las heridas
y poder llamarte
por tu verdadero nombre

sé te da de lujo llenarme de poesia,
caminar como si el viento no nos fuese en contra,
llenar las farolas con tu luz propia
ahorrando energia a media población
dejando con frío los desiertos
porque el calor
lo tienes en la mirada
cuando me miras así de bonito
el calor
lo tengo yo
cuando me dejas acariciarte la coraza
cuando te desnudas con la ropa puesta
cuando me besas
y el mundo
el metro
el bus
mi corazón
(todo)
se para

sé te da de lujo llenarme de poesía,
abrirte en canal el alma
encendiendo la hoguera en tus ojos
dejándome entrar
a calentarme las manos
cuando el frío aprieta mis labios 

el invierno
para mi
dura 
el tiempo justo
y necesario
de no tenerte entre mis brazos
el verano
en cambio,
todo lo contrario

y dejo la primavera
y el otoño
para cuando nos damos la mano
en la calle
y nos crecen las flores
en el cuerpo
y en el alma
y en los ojos
mientras que
a los que nos miran
como si fuésemos
algo 
extraño
se les caen las hojas
al ver
como nos cambiamos de estaciones
la una
a la otra
dándonos aquello
esencial
y eterno

no dejes de crecer
porque te prometo
que es precioso
verte florecer
cada vez
que te vuelvo a ver













jueves, 4 de abril de 2019

efecto invernadero

te cojo de la mano
y Barcelona
me parece pequeña
a tu lado

no sé dónde vamos
pero contigo
caminar
se hace menos pesado

te miro a los ojos
y entiendo
por qué suben las mareas
para tocarte
por qué la Luna
a veces se esconde de verguenza
cuando tú te quitas la ropa

te miro a los ojos
y entiendo
que existan los desastres,
terremotos, tsunamis, huracanes,
la naturaleza se para
y te contempla
y todo se colapsa
al verte pasar
sonriendo
como si no supieras
que eres
la puta
octava maravilla
de este planeta

te sientes pequeña
pero tu corazón
envuelve la Tierra entera

te miro a los ojos
camino a tu lado
y observo
como
cada persona
se da la vuelta
al verte pasar

no les hagas caso,
es normal
que quieran entender
por qué
se están deshaciendo los polos,
por qué es primavera
pero sigue haciendo frio a veces

lo que no saben
es que yo
cogida de tu mano
tengo agarrado el verano
entero
lleno de playas
entre tus piernas
con la arena y la sal
pegada en la piel
sin animo de deshacerme de ellas

el verdadero efecto invernadero
sucede
en el momento
en que te tumbas a mi lado
y mi corazón se empaña
al verte tan de cerca

es normal
que quieran saber
por qué
en sus casas
hace tanto frio

la primavera
me ha cogido de la mano
dándome la paga y señal
del verano contigo
y ellos se han quedado sin flores
porque el jardín
está en mi habitación
en mi cama
cada día que estás
conmigo



jueves, 28 de marzo de 2019

ventanas

no sé si sois capaces de verlo
pero ella
es la entrada a todos los paraísos
ella
es cada cala
cada ola
cada piedra en el camino
que coges
y guardas
y pintas
y con ella
decoras todos
y cada uno
de los rincones de tu vida

no sé si sois capaces de verlo
pero su alma
es tan bonita
que no es capaz de llorar
sin sonreír
porque todas las luces
de su interior
salen
para los demás
dejándola a oscuras
vacía
con tal de no preocupar

no sé si sois capaces de verlo
pero la rebeldía de su pelo
me ha atrapado
sin yo quererme escapar
y en esos brazos
es donde mejor
se puede soñar
porque te rodean
con tanto amor
que no quieres huir
si no es con ella
de la mano

no sé si sois capaces de verlo
pero la cama está hecha
y mi cuarto ordenado
porque ella ha estado
impregnando
de su olor
cada puto rincón
y ahora
todo
me parece perfecto

no sé si sois capaces de asimilarlo
pero el caos
de mi vida
se resolvió
cuando llegó ella
desordenando mi armario
cogiendo el mando
y apagando
todas
y cada una
de las velas
que me quemaban

no sé si algún día
yo
seré capaz de hacerle ver
lo bonita
y maravillosa
que es por dentro
cuando me mira
despeinada
y se tapa la cara
se agarra el pelo
y se lo recoge

se hace moños
para contener su esencia

ella dice que no
pero os prometo
que es pura magia
que sus manos
hacen desaparecer los miedos
que no hay hueco
entre sus costillas
en el que no existan veinte lunas
por las que mantenerse despierta
que las ondas de su vida
no son otra cosa
que lo que ella provoca
en el cuerpo de los demás

ella se tapa la cara
cuando quiero mirarla

y menos mal
que a veces
no se da cuenta
y puedo verla

porque cuando sonríe
os juro
que es pura belleza

aquello esencial
aquello que no se puede explicar
ni con poesia
ni con un puto diccionario

cuando ella sonríe
todo se para
y me quedo embobada en sus ojos
que son igual de fuertes (y fragiles)
que un espejo
y me pierdo
intentando encontrarme en ellos

cuidado con mirarla sonreír
no saldréis tristes de ahí
porque coge todos
vuestros miedos
y los hace cuentos
para dormir




miércoles, 27 de marzo de 2019

sábanas


he descubierto
como amanece el día
revolcada en tu pelo
enredada en tu sonrisa
y te juro
que quiero
parar el tiempo
justo en ese momento
en que me miras
y aún medio dormida
me das un beso

he encontrado
quince razones
para llamarte arte
encima del puente de piedra
porque al coger y besarme
me deshice
de todos mis putos escudos
y ahora ya no hay nada
que me arme más
que tus brazos
cuando me miras
y me dices:
tranquila,
estoy contigo

he caído de la cama
solo para que tus piernas
me desnuden
suave y lento
como el beso fantasma
que notan mis labios
cuando intento pronunciar tu nombre
deshecha en mis sábanas
pero con la vida empezada
en tus manos

y ahora
que me faltan tres días
para volver a quedarme sin aliento
entre tus besos
y tus miradas
me quedo aqui
con tu camiseta 
y mis bragas
a soñarte
con los libros abiertos
a que vengas
y me leas
cada poesía
que debajo de tu pecho aguardas



sábado, 23 de marzo de 2019

barcos

tiemblo
y tu cama
parece un barco
hecho a medida
para mis olas

la suavidad
de tus sábanas
no llega ni a la mitad
que la de tu piel
y me quedo aqui
contigo
agarrada al muelle de tu pelo
durante cinco minutos más

lo justo
para que vuelvas a mi
y te enseñe a nadar
para no volverte a hundir

enciendes la calefacción
incluso
cuando nos estamos
a punto
de quemar

pero es que contigo
el verano dura
las cuatro estaciones seguidas
no hay espacio para el frío
si tus brazos me hacen de abrigo

te balanceas en mi vela
y te observo
de lejos
a cámara lenta
como mueves el timón de mi vida
cualquier dirección
si es a tu lado
es buena

eres la mar
más serena y brava
más en calma y tormenta
más salada y dulce
más resbaladiza y duradera

eres la mar
que siempre
añoro
entre mis piernas
en mi pelo
en mis manos
en mi lengua

eres la mar
en la que me quiero bañar
la vida entera

la marea

No sé si algún día
la humanidad
podrá estar preparada
para conocer nuestra historia

pero te aseguro
que me parece increíble
que tus manos me toquen
con esa delicadeza
y que tus ojos
sepan mirarme
más allá
de lo que se enseña
en las tiendas

no sé si algún día
llegaremos a comprender
por qué así
por qué nosotras

pero puedo decirte
sin equivocarme
que como tú
jamás habrá otra
que me has ganado
sin yo haberme perdido
que no me complemento contigo
porque soy pieza entera
pero contigo el puzle
se ve de otra
puta
manera

no sé si algún día
el mundo
estará preparado
para el brillo de tus ojos
cuando me miras

pero te juro
que tus caricias
las he notado en otras vidas
que no puedo definir
lo que siento
cuando me miras así
como intentando descifrar
el enigma
aún cuando
te doy en bandeja
el resultado

has aparecido
tan de repente
que mi precipicio
se ha hecho pequeño
con tal de verte saltar
al vacío conmigo

has aparecido
en el momento exacto
en el que la marea
está alta
y mis besos bajos
para poder alcanzar tus labios
y subirte
para que te sientas a salvo

has aparecido
y menos mal
que has llegado

viernes, 15 de marzo de 2019

papallones

et miro somriure
i veig
la meva vida
passar entre els teus llavis

no sé com
no sé què ha passat
però m'he quedat atrapada
entre els teus ulls

mai hauria pensat
que en mig dia
em veiés passar
sencera
viva
i combativa
la vida
de la mà
d'una persona

i m'hi veig
cuidant-te
estudiant-te
lluitant
amb tu
durant
quinze abraçades més
durant quinze segons de somriure
durant quinze petons
encara sense fer

no sé com ha passat
però m'has deixat
amb la millor vista del món
m'has tret el llaç dels ulls
i m'has enlluernat

he dormit
somiant amb tu
en que diumenge
podré sentir-te
una mica més a prop
encara que sembli impossible

he dormit
amb les papallones del meu estómac
i m'han promès
que no ens deixaran soles

encantada de haver-te conegut,
amor
ens espera una vida

jueves, 28 de febrero de 2019

desert

parlo amb tu
i la primavera
m'agafa per l'esquena
omplint-me
de flors
la pell

m'adormo cada dia
desde tu
pensant en tenir-te
devora meu
tancats lliurement
entre poesies
tatuades a foc
en la nostra ment

fas que qualsevol desert
s'inundi

sensible
petit
a vegades
incoherent

amb tu
és tot
o res

o ho deixes
o m'agafes

t'estimo
t'ho he dit
varies vegades
però en totes elles
estaves atrapat
amb les meves paraules
o algún somni
perdut
inconscient

però convençuts
que l'individu
és lo primer

tens por de mi
i això em fa mal
però més mal em fa
pensar
en deixar
de sentir


domingo, 17 de febrero de 2019

tendre

he sentit
només de veure't
que la teva ànima
m'ha acompanyat
cent viatges abans

t'he mirat als ulls
i he contemplat
la bellesa de la incertesa
de les primeres vegades

he vist com em miraves
i he de dir-te
que és la mirada
més maca
que m'han fet mai

m'he assegut
davant teu
i sense adonar-nos
hem sortit volant

no sé on
no sé com ha passat
però hem viatjat
ben lluny
durant quatre hores

no he tremolat
només pel fred
perquè quan m'has mirat
allà
de peus
rient
trobant excuses
a frases
per quedar-nos dos segons més
allà
passant fred
he volgut
besar-te les ferides
tan suaument
que he hagut d'esperar
a que ho fessis tu
per por
a tornar-les a obrir

i així ho has fet
m'has obert els ulls
i tancat la boca
amb el petó més tendre
que he tastat

m'he quedat amb ganes
de seguir-te escoltant

i no ens hem pas d'enganyar
també
de seguir-te
besant

amb tu tot és fàcil
sento que les nostres ànimes
han de seguir acompanyant-se
cent viatges més

(pot ser de la mà)

miércoles, 13 de febrero de 2019

para

em trobo
dins d'un llit
on ja havia estat altres vegades
d'altres maneres

som persones adultes
amics
m'abraça mentre segueix dormint
i en un obrir i tancar els ulls
em trobo empresonats els pits

tardo a reaccionar
no sé què pensar
pensava que tot estava clar
però no

el meu cap es creua
i em pujo la samarreta
no sé per què
però ho faig
i no vull

em besa els pits suaument
però no vull
tardo a reaccionar
no sé què pensar
pensava que tot estava clar
però no

em tremolen les mans
mentre les seves
volen anar més enllà
se'm fiquen dins la pell
per darrera
i per davant
i no vull
demano que pari
però segueix
i no vull
demano que pari
però insisteix
i no vull

posa el seu cos
sobre el meu
empresonant la meva negativa
demano que pari
però segueix
es frega el cos
amb el meu
embrutant la meva alegria
demano que pari
però insisteix
i no vull

em diu que en realitat
em moro de ganes
i que dic que no
per fer-me de rogar
però no

em moro de ganes
de plorar
de cridar
de marxar
de picar-li tan fort que no ho torni a intentar
però no ho faig
i paro
torno a dir-li
que ha de parar
que no vull tornar a començar

i llavors para
però insisteix
en què va calent
i que estic al seu llit

em giro
i intento oblidar
el que acaba de passar
i mentre
ell
es comença a tocar

vull plorar
però el meu cap
m'obliga a oblidar
sense fer-ho
només per un matí
per no estar malament

ets una exagerada, penso
no n'hi ha per tant,
ha sigut culpa teva, per ficar-te al llit
ja saps com és, em reitero

vull plorar
perque pensava
que podíem ser amics
i després d'això ho hem sigut
hem rigut
i he estat bé
però al quedar-me sola
i tornar a pensar
m'he posat a tremolar
he tornat a plorar

no vull
que em torni
a passar



lunes, 11 de febrero de 2019

montañas

noto tus sueños

clavándose en mis muslos

tumbados en el sofá

acariciándote las ideas



entra el Sol por la ventana

y en mi alma tu cariño

rozándome suavemente

los huecos más escondidos de mi mente



oigo tu respiración

con los poros de mi piel

y sintonizo la mía

para acunarte



he tenido entre mis dientes

el sabor de tu belleza

y el ritmo de tu corazón

y te aseguro que no hay nada mejor

que verte a contraluz

con el alma abierta

tumbado en mi habitación



sé que te tienes que ir

pero qué bonito

es tenerte

enganchado a mi piel

todos estos pequeños ratitos

que decides compartirte conmigo



te prometo,

que conocerte no es lo mejor que me ha ocurrido

pero serte sincera

en esto que me pasa contigo

es la mejor decisión que he tomado

hasta el momento



no puedo repetirte

que te quiero

porque no quiero

que salgas corriendo

cuando todavía no has venido



pero puedo enseñarte

todo lo que tengo

aquí

en mi pecho escondido

si decides escucharme

con el corazón abierto

convirtiendo en música

tu latido

no quiero que seas mío

porque no me perteneces

quiero acompañarte

en tu camino

y ayudarte

(si lo necesitas y quieres)

cuando te canses



no quiero ser tuya

porque me valgo por mi misma

pero qué bonito

es el paisaje

cuando viene acompañado de tu risa



hay montañas que cuando las ves de lejos

te da miedo atravesarlas

pero te vas acercando

y puedes contemplar la belleza de sus árboles,

lo bonito que suena adentrarse en sus entrañas

y sentir la conexión más natural del mundo



algo parecido me pasó contigo

pero ya no,

ya no me das miedo




viernes, 8 de febrero de 2019

sortir corrents

alço la mirada
és de nit
i tot s'amaga
de la foscor

alço la mirada
i contemplo
sense mirar-les
com les dones
van alleugerades 

alço la mirada
i em veig a mi
essent dona
caminant casi volada
com qui fuig
per salvar la vida

miro a tots costats
no hi ha ni Déu
ni sa mare

però tinc por
no sé alçar la mirada
miro el mòbil
per si he
de tocar l'alarma

em serveix de consol
tot i saber
que de res
serviria 
si algú m'atrapa

camino més ràpid
perquè el meu cos
té aquest instint
de sortir corrents

però no sé de qui
no sé de què
no veig res

i de cop i volta
veig llum

és una altra dona
ens mirem
somriem
i per un segon
deixo de tenir por
deixo de córrer
em sento a casa
sense saber
qui és
sense saber res d'ella
un sentiment ens uneix
ens fem companyia per uns instants
i tot està bé

arribo a casa
fico la clau a la porta
encara amb la sensació
de tenir algú a darrera

obro amb tremolor
m'asseguro de tancar-la
i camino, encara amb el cor
a la boca
pel passadís

respiro ja al meu llit
per fi aqui


jueves, 7 de febrero de 2019

natura

veig com la llum
enganxa la meva pell
nua de tabús
però coberta de petons
de pèl
de somriures
que impacients
em fan pessigolles

veig com la llum
projecta
tot el que intento amagar
de mi mateixa
del món que he creat
dins
del meu cap

em miro
al mirall
com qui intenta
semblar perfecte
amago panxa
ajunto cames
baixo braços
i pujo galtes

no sóc jo
el mirall m'enganya

intenta fer-me veure
una piranya
construida a base
de teranyines
que no saben
com seguir enredant-me

sóc forta
sóc lliure
sóc bruixa sense llibre
però amb la ment
plena de coneixement
que dia rere dia
seguim tenint present
desconstruint
les bases
del que
els mentiders
intenten fer realitat

em miro al mirall
i deixo anar la panxa
respiro tranquila
obrint les cames
abaixo la mirada
als meus pits
atrapats per la mare natura
per la força
de la gravetat
que m'agafa

em miro els malucs
amples per donar vida
sense saber
si és el que vull
però amb la natura del meu costat
a sobre meu
i interiorment

no sé què és ser dóna
no sé com he de ser
però sóc així
no m'intentis canviar

em miro al mirall
i veig la llum
que surt de dins meu
de la meva mirada
curta
impacient
però templada

em miro al mirall
i els meus cabells despentinats

així sóc feliç
així em vull estimar

impacient

et miro
ja fa
quatre mesos
que et vaig canviar
de lloc
de pensament
de sentiment

et miro
ja fa quatre mesos
que et miro diferent

et miro
i et veig
una persona
que no necessita
cap tipus
de complement

et miro
i se m'encalla
la ment
al veure
que el teu present
et fa sentir
impacient

et miro
i sé
que hem fet bé

et miro
i et segueixo estimant
una mica millor
una mica distant
una mica tirant

et miro
i sento
que ens hem separat
però
en l'essencial
seguim
sent
exactament
igual

instintiu

Ets allò instintiu
que em surt
de dins
quan penso
en estimar
una pell
un ésser humà

Oloro la teva pell
agafant-te de la mà
i em recorre
per dins
algo naturalment meu
un calfred
de cap
a peu

t'agafo per darrera
fent del teu cos
la meva bandera
i ondejo
el meu pit
amb la teva esquena
intentant
fer-te volar

la teva respiració m'enlaira
ben lluny
dels teus llençols
però em sento
tan connectada a tu
que prefereixo
quedar-me
al cau
del teu pit

tan de bo
pogues venir
(amb tu)
aquesta nit

miércoles, 6 de febrero de 2019

toda la noche

he soñado
contigo
toda la noche

me quedé dormida
imaginando que tus manos
rozaban mis mejillas
mientras tu cuerpo
se fundía
con
el mío

he soñado
contigo
toda la noche

y me he despertado
temblando
porque he notado
tu cuerpo
al mío
pegado

pero no estabas aquí

he soñado contigo
toda la maldita noche
porque des de que me fui
de tu casa
mi cuerpo
siente tu fantasma
tiene antojo
de tus mimos

he soñado contigo
pero no quiero soñar
quiero que estés
a mi lado
dormido
o haciéndome temblar

he soñado contigo
toda la noche
con tu frío
y mi manera de abrigar

he soñado
que venías
y me hacías soñar

domingo, 3 de febrero de 2019

frenos

he arrancado
dos páginas
por miedo
porque
estaba
evitando
escribir lo que siento

no quiero ponernos frenos

contigo
solo tiemblo de placer

tú no me das miedo,
solo, si echas a correr

joder
contigo
se está tan bien

hoyuelos

en medio
de tus brazos
he tenido
ganas
de decirte
que
te quiero,
que no quiero
otros intentos

pero
pienso en ti
en tu libertad
y
se sellan
mis labios:
quiero verte volar
a mi lado
si algun día
quisieras

te habría dicho
te quiero
mientras reíamos
siendo
pequeños
en medio
de bromas
pero sin serlo

me acaricias
el aura
con la mirada
y
me hundo
en tus hoyuelos
haciéndome la remolona
para que
sigas
sonriendo

no quiero que te vayas
no quiero que me eches

creo
que empiezo
temprano,
quizás tontamente también,
pero empiezo a quererte
y ojalá
algún día,
tontamente,
no me dejes escapar
sin atraparnos

te quiero a ti
siendo libre
pero
(por elección)
solo conmigo

tardes entre costelles

tinc un espai
entre el pit
i la cadera
on m'agradaria
atrapar-te
i dormir-te
trenta mil tardes
com aquesta

a mitja llum
t'observo
ben desperta
però et prometo
que sembla
que estigui
somiant

mil casualitats
per les que hem
hagut
d'esperar
però ara ja està.

et tinc aqui davant
somrient
ben tranquil
i m'agradaria
no
deixar-te
de
tenir

tiempo

te beso
tan lentamente
que juro
que parece
que hayamos
parado el tiempo

no quiero que se acabe
esto nuestro

sigo sin saber qué es
por miedo
a preguntarte
y que te vayas
corriendo

nos abrazamos
riendo
como
si no
hubiera
pasado el tiempo

te juro
que no lo entiendo
pero
qué bonito
es esto
de sentirte
conectado
a alguien
en tan solo
un momento

somsomnis

de bon matí
em somrius
i
se m'oblida
que tinc son
però
començo
a somiar.

lunes, 28 de enero de 2019

cosquillas

contigo
me ha temblado
tanto
la voz
como las piernas
pero me está dejando
de temblar la vida
justo
en este momento
en que me miras
y me acaricias el pelo
tan
delicadamente
que ojalá
este momento
fuese eterno

veo como sonríes
y no entiendo
el por qué
del invierno
porque
cuando me tocas
me deshielo

te has ido
hace veinte minutos
y ya te echo
un poquito
de menos
y quiero correr para subirme a tu coche
y anclarme
justo debajo de tu pecho izquierdo,
y después
pasarme
la noche
(y si me dejas,
un poco
la vida)
haciéndote cosquillas
solo
para volver
a ver
como te ríes

vuelve
quiero
volver
a
verte

sábado, 26 de enero de 2019

sin ahogarme

tardaria
28 años
en entenderte
pero tú
a los 21
ya te habrías cansado

te miro a los ojos
mientras
te lías el cigarro
lames el papel
suave
joder

me enterraría en tus labios
toda
la noche
sin ahogarme

hace tiempo
te habría mandado a la mierda
pero ahora
me iría contigo
que curioso
¿no?

te callas
y yo me muero

pesadillas

algunas noches
tengo pesadillas.

duran lo mismo
que el tiempo
que
tardas
en besarme

a veces
horas

otras
duran
un 
instante

malditas emociones
no saben controlarse

daria mi tiempo, entero,
a quien me hiciese sentir
todo
esto
tan intenso
que siento
cuando me miras
indefenso

seguramente 
otra persona
protagonice tus pesadillas

no soy yo,
estoy segura de ello

pero por ahora
te guardo así
sonriéndome
mientras compartes
conmigo
tu tiempo

porque eso,
cariño,
no se recupera. 

viernes, 25 de enero de 2019

mig metre

et miro
desde lluny
ja sé que t'emportaràs
les meves pors

somriem
caminem
i t'asseus just
davant dels meus ulls

ho recordo:
cafè
amb llet
de soja

tens
la presència
més bonica
que he pogut sentir

t'oloro
a mig metre

la teva pell em crida
rebel però submisa

la temptació s'apodera
de la meva camisa

fa(s)
calor

inculta

hay noches
en las que te mataría
de tanto placer
y otras
en las que me moriría
por un abrazo
a las 4 de la mañana

tu cama desastre
nos deshace
a veces
la vida

toco
bajo tu mirada
perdida
las cuerdas de mi guitarra
sonríes
sabiéndome inculta
y me enseñas
que a veces
por mucho
que aprietes
las cosas
no suenan
del todo bien

y te suelto

que sea
lo que tenga que ser

disimular

dicen
que cuando algo
o alguien
nos atrae
se nos nota
en cada movimiento
se nos nota
hasta en nuestra
forma
de respirar,
cambia
nuestro ritmo

dices
que a veces
va bien disimular

yo no sé hacerlo

aun con todo
te miro
y me deshielo

sácame todo esto,
te lo ruego.

me desordenas tanto
el pensamiento

consentido

me has erizado la vida
y ya no sé sonreír normal

tengo algo
clavado
entre el pecho
y las costillas
y creo
que son
todos los besos
que quiero que me des
pero no lo haces

cojo aire
y observo
el movimiento de tu pelo
al caminar

suelto el aire
te quiero

ahora mismo

dentro de tu cama,
donde aun congelada
arden las sábanas
cuando estamos
piel
con
piel

esto no puede ser normal
te tengo
ganas
a todas horas
y en todos
sitios

aquí
y
ahora
por favor
porque sí
porque
¿por qué no?

contigo,
con otrxs,
todxs juntxs,

joder,
qué puta suerte
conocerte así
coincidir
en la libertad
(aunque sea un poco)
y en que
el sexo
(CONSENTIDO)
nunca puede ser malo

picardía

sonrío
imaginándote con otras

qué sensación más extraña
qué libertad
invade mi espalda

absorbo tu energia,
solo un poco,
justo ahora,
que nos miramos
pícaros
sabiéndonos perdidos
en las piernas
de una desconocida

relamo mi placer
en voz baja
y me muero
por tenerte
hoy
entre las mías

que me agarres la vida
y sin pensar
ni temblar
me guies
justo
al sitio
donde quiero ir

deslizo mis manos
por tu cuerpo
hasta encontrarte
indefenso
y bajo
con la boca
igual de abierta
que el alma

respiras fuerte
y se inunda mi entrepierna

me subo encima
y te acaricio
en lo más profundo
de la mejor
manera
que sé

y entonces
ocurre

y mi cuerpo
ahora nuestro

explota

y
deja

de
funcionar

el cor florit

et miro als ulls
i veig
l'alegria dels dies blaus
dels t'estimo muts

et miro
mirar
al no-res
i em cauen llàgrimes
internes

ets especial
i dels ulls
et cauen estrelles
al somriure
i la constel·lació de la teva cara
brilla quan la mires

em fa feliç
veure't així
tot i la tristesa

no vull perdre't

tanco els ulls
i respiro

torno a mirar-te
em mires
i somriem estranyes

ha passat
tan
poc
temps
que a vegades
enyoro acariciar-te
per dormir
sorprendre't a la dutxa
i ensabonar-te la vida

pero ara ja no, amor
ara tens el cor florit,
i, tot i la glaçada,
dins teu és primavera,
i fas calor

tanques els ulls,
mirant la finestra

ara, la bellesa,
enlluerna el (teu) paisatge

tanques intensament les mans
intentant atrapar
fort i ràpid
la vida
sense pillar-te el cor


que saps
que serà impossible

però carinyo,
amor,
segueix així de valenta,
valora i viu cada dia
i sobre tot
estima
com em vas estimar

aquest és el millor regal
aquesta és la millor vida

feliç any

debajo de la cama

me he acercado
tan lentamente
que te ha dado tiempo
a coger
un abrigo
abrir los brazos
y cerrar los ojos

y,
en un momento,
y sin darme
cuenta
me veo refugiada
entre tu piel
y la nada,
como una niña
huyendo de los monstruos

hundo mi nariz
en el hueco que hay
entre tu cuello
y tu clavícula:
no quiero salir
ni enfrentar
a esos monstruos
porque
en realidad
no estan debajo de la cama,
estan perdidos
entre mis pensamientos
destrozando
todo
lo que tocan

y te miro,
me clavas la mirada
y nos reímos

y la niña desaparece
junto sus monstruos
(también míos)
que durante unos segundos
quedan huérfanos

yo me quedo
en ti
perdida
un ratito más
otra noche
y
otra vez
me acoges
y yo
intento
refugiarte a ti también

todas mis miradas

sabía que te ibas
pero qué corta
se me ha hecho la vida
a tu lado
pero qué duro
escuchar
cómo me has cerrado la puerta
justo en medio

me he pillado el corazón
miento
y te digo que he salido corriendo,
pero amor,
no he movido ni un solo sentimiento,
allí sigo,
304 horas después
aún no he sido capaz
de vestirme
y levantar la mirada

nos ha llovido en la cama
(y la cara)
toda la mañana

no he querido decirte adiós
pero
tu último beso
lo ha dejado claro:
no puede ser el último

te abrazo
antes de perderte
y noto
cómo te llevas
todas mis miradas

ven y quédate
no te vayas,


pero te vas

una mica de tot volum 1

me acerco sigilosamente al centro de tu cama, al centro de tu pecho
y me quedo ahí
sin permiso
pero consciente de tu respiración.

hay superluna,
pero te miro
y me importa poco.

he de admitir
que se está
muy bien
entre tus brazos.

veig la llum passar entre els teus cabells despentinats
i tinc ganes de posar la ma
i treure tot el que et preocupa

enganxes la mirada més enllà dels vidres,
te'n vas ben lluny
sense moure't
somies despert.

incendio provocado

he de admitirlo:
te he evitado
para evitar sentir

eres un paracaídas
y también
quien me empuja a saltar

vértigo

quince mil besos
de distancia
del suelo

tierra firme
y terremoto
mar en calma
y tsunami
respuestas
y preguntas

y quiero besarte
ahora mismo

evito mirarte
para evitar el incendio

pero lleva un año quemando

te he evitado
para evitar admitir
que sí,
quizás
me equivoqué



beso cobarde

te miro tocar
las cuerdas
de tu guitarra
y me fijo
en tus dedos
y en lo suave
que parece
tu
movimiento

sonrío
inconscientemente

me enciendes
sin darte cuenta
y
tengo
ganas
de todo contigo

ganas
de tocarnos
a cuatro manos,
de noches
con forma
de agua
a medias,
con olor a humo
y piel,
con sabor
a querer dormir
acurrucados

me miras
sonriendo
después
del beso

sabemos
que queremos más

me enseñas
tu parte más tierna
después de las tormentas
y quiero
abrazarte
toda la puta noche

pero no puedo

hoy no soy tan valiente,
me digo a mi misma
antes de levantarme

me abrigo (el corazón)
y luego me pongo la chaqueta

me acerco
y te devuelvo el beso
sintiéndome cobarde

quizás mañana
sea un poco
más
como quiero ser
y te diga
que sí,

que hoy sí me quedo.

martes, 22 de enero de 2019

dolçor trencada

et veig fosca
sense llum
però dins teu
hi ha un foc
trencadís
que quan t'incendia
et fa plorar

et veig fugir
de tu 
mateixa
i passo por:
no vull que et perdis,
no vull perdre't

fa set dies
que sé 
de la teva existència
i no he deixat
de pensar
ni un 
puto
segon
en
com he pogut
viure
sense saber que respires
que estàs viva
que remous consciencies
que toques la vida de la gent
com si fos música:
fent art.

m'atrapen 
la llibertat de les teves restes
la suavitat de la teva pell
i la sinceritat dels teus ulls

els teus llavis
queden muts
però el somriure
que dibuixa la petita llum
que es filtra per la finestra
ho diu tot

ets una dolçor trencada
però molt valenta

no et diré que vull cuidar-te
perquè sé que pots fer-ho tu sola
però si
et juro
que t'acompanyaré
perquè encara
no aconsegueixo entendre
com algú pot
voler
deixar
d'acompanyar-te.